*Ah be dünya
Neler alıp gittin böyle bizden.
Her gün
Biraz daha eksiliyoruz insan olduğumuz yerden.
Değişmez gecenin ve gündüzün rengi
Değişen içimizin renkleri...


Yazın köye gittiğimizde Ayşe teyzeyle tanışmıştık Allah rahmet eylesin. Elinde bir değnek, zor yürüyordu.Gözleri de görmüyordu yaşlılıktan dolayı.

Biraz sohbet etmiştik çocuklarının ve onların kışkırtmalarıyla torunlarının kendisini hor gördüklerinden, eziyet ettiklerinden bahsetmişti ve ardından beddua etmişti.

Öyle şeyler anlatmıştı ki içimden "Herhalde artık halisülasyon görüyor kadıncağız yaşlılıktan." Diye düşünmüştüm.
Ben bunları düşünürken o "Arabanın altında kalsınlar, başları devrilsin diye bedduaya devam ediyordu.

Teyzeciğim dedim'' yapma etme,'' dinlemedi...İçindeki acıyla feryat etti.

Sonra köyden bir kaç kişiye sordum Ayşe teyzenin durumunu, hepsi de doğrudur dediler "sen artık işe yaramazsın geber de git vs..gibi hakaretler ediyorlar yemek bile vermiyorlar dışarı atıyorlar biz elimizden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyoruz." demişlerdi.

Çok üzülmüştüm bu duruma sonra tatil bitti ve köyden gelip rutin yaşantımıza geri döndük.

Ayşe teyze cok geçmeden vefat etti üzülsem mi sevinsem mi bilemedim ve en acısı da ettiği beddualar bir bir gerçekleşti.

Önce büyük oğlu sonra bir torunu sonra oğullarından diğeri yollarda, arabanın içinde can verdiler...

Anne,baba...
Duası cennet, bedduası -Allah muhafaza- ateş ...