5. Masal: Bilge Baykuş ve Sessiz Kedi
Ulu meşe ağacının en tepesinde, her şeyi bildiğini düşünen Baykuş Bubi yaşarmış. Bubi, çok konuşmayı sever, her soruya hemen bir cevap verirmiş. Aynı ağacın dibindeki küçük kulübede ise, her zaman sessiz ve sadece dinlemeyi seven bir Kedi, Miyav, yaşarmış.
Bir gün, ormanın hayvanları telaşla Bubi'ye gelmiş: "Bilge Baykuş, en büyük meşe palamudumuzu kaybettik! Nerede olduğunu söyle bize!"
Bubi, hemen gözlüklerini takmış ve konuşmaya başlamış: "Hemen yola çıkın, batıya gidin, hayır, hayır, doğuya gidin! Üçüncü çalıya bakın, belki beşinci çalıdır..." Konuşması o kadar uzamış ki, hayvanların kafası iyice karışmış.
Herkes yorulmuşken, o ana kadar sadece dinleyen Miyav, sessizce öne çıkmış. "Çok konuştunuz. Oysa ben dinlerken bir ses duydum," demiş. "Ağacın en kalın köklerinin arasındaki küçük oyuğa baktınız mı? Oradan bir hışırtı sesi geliyordu."
Hayvanlar hemen bakmışlar ve evet, meşe palamudu tam da Miyav'ın söylediği yerde, oyukta saklıymış!
Bubi, şaşkınlıkla Miyav'a bakmış.
Miyav, bilgece gülümsemiş: "Sevgili Baykuş, bazen en iyi ve en doğru cevap, çok konuşmak yerine dikkatlice ve sabırla dinlemekte saklıdır." O günden sonra, Bilge Baykuş Bubi de konuşmadan önce daha çok dinlemeyi öğrenmiş.