Toprağın Sakladığı Sır

Beklemek,
saatleri saymak değildir.
Beklemek, toprağın altında
uyuyan bir tohum olmaktır.
Dışarısı gürültülü,
fırtınalı,
ya da tamamen kuru olabilir.
Ama sen,
kendi karanlığının içinde,
kendi nemini korursun.
Kimse görmez,
kimse bilmez,
o incecik çatlağı ne zaman zorladığını.
O kararın,
en sessiz anında
nasıl filizlendiğini.
Bekleyiş,
pasif bir eylem değildir.
O, içerideki kimya laboratuvarı.
Sıradan bir fikrin,
derin bir köke dönüşme süreci.
Ve sonra o an gelir.
Zorlama yoktur,
sadece bir patlama isteği.
Karanlığı yırtıp,
yukarıya doğru uzanan
ilk yeşil çığlık.
Sen, kabuğunu kırdığında,
dünya yeniden başlar.
Beklediğin her an,
bir zayıflık değil,
kaçınılmaz bir güç birikimiydi.
İşte en büyük armağan:
Toprağın altındaki sessizlik,
üstündeki armoniye
dönüşmek zorundadır.