Tenin, dokunmanın dilini baştan yazan bir alfabe.
Elimi eline değdirdiğim o ilk an,
Sanki elektrik akımı tüm evrene yayıldı.
Ve anladım: Aşk, iki bedenin değil,
İki ruhun birbirine kavuşma şiddetidir.
Parmak uçlarım, teninin haritasında kaybolur.
Her kıvrım, her çizgi, benim için birer keşif noktası.
Sırtında, omuzlarında, boynunda...
Her temas, bir sözleşme, bir itiraf, bir yakarış.
Sana sarılmak, zamanın kısıtlı bir kavram olduğunu unutturur.
Sanki o an, bir döngüye gireriz;
Ne başlangıç, ne son; sadece sonsuz bir döngü.
İki ayrı varlık değil, aynı gövdeden çıkan iki dal.
Bu temas, sadece fiziksel bir yakınlık değil;
Enerjinin, ruhun, yaşamın alışverişi.
Benden sana, senden bana geçen o görünmez akış.
Ve bu temasın bıraktığı sıcaklık,
En soğuk geceleri bile bahar sabahına çeviren kızıl bir mühürdür.