Ece'nin Arınma Ritüeli
Ece, Dergâh’tan ayrıldığında kendini bambaşka bir dünyanın eşiğinde buldu. Elinde Hüseyin Hoca’nın hazırladığı, içinde berrak Rukiye suyu olan kristal şişe ve özenle katlanmış, üzerine dualar yazılı kâğıtlar vardı. Görev basitti ama sarsıcıydı: Yedi gün boyunca sabah akşam bu sudan içmek ve her gün belirli saatte tedavili tütsüleri yakmak.
İlk tütsü seansı, akşam karanlığı çökerken, Ece’nin kendi evinde gerçekleşti. Kâğıt işlemleri küçük bir metal tepsi içine koyup yaktığında, odada hızla yayılan kokuyu ne parfüm ne de herhangi bir bitki kokusuna benzetebildi. Ağır, keskin ve adeta manevi bir zehri nötralize eden cinstendi.
Tütsünün dumanı yükseldikçe, Ece’nin üzerinde yıllardır birikmiş ağırlık, halsizlik ve yorgunluk hissi isyan eder gibi çoğaldı. Birdenbire başı döndü, midesi bulandı ve şiddetli bir ağlama isteği duydu. Sanki içerideki karanlık, dışarıdaki dumanla mücadele ediyordu. Bu, hocanın bahsettiği negatif enerjilerin ve kara büyünün bedeninden sökülüp atılmaya başlamasının ilk belirtisiydi. Bu, Edep ile gelenin ilk zorlu sınavıydı. Gözyaşları akarken fısıldadı: "Lütufla döneceğim..."
Düşük Yıldızın Hikayesi
Ertesi sabah, güneş Dergâh’ı aydınlatırken, Hüseyin Hoca ocağın kapısından giren yeni bir yüzle karşılaştı. Bu, kırklı yaşlarında, temiz giyimli ama gözlerinde büyük bir hayal kırıklığı taşıyan bir adamdı: Kerem.
Kerem, varlıklı bir ailenin tek oğluydu. İyi bir eğitim almıştı, ancak hayatındaki her şey bir tılsımla mühürlenmiş gibiydi. Girdiği her iş batıyor, kurduğu her ilişki nişan aşamasında sonlanıyordu. En son nişanlısının, düğüne bir hafta kala ortadan kaybolmasıyla, Kerem çökmüştü. Artık rüyalarında sürekli karanlık bir kuyu görüyordu.
“Otur evlat,” dedi Hoca. “Sana da Edep ile gelen lütfu nasip olsun.”
Kerem, Ece gibi dolambaçlı yollara girmeden, doğrudan derdini anlattı. “Hocam,” dedi sesi titreyerek. “Benim kısmetim mi kapalı, yıldızım mı düşük anlamadım. Elim neye değse kuruyor, sevdiğim kim varsa benden uzaklaşıyor. Sanki üzerimde bir cin musallatı var da beni huzurdan alıkoyuyor.”
Hoca, Kerem'in durumuna bakarken, Ece'ninkinden farklı bir tablo gördü. Ece’nin durumu dışarıdan gelen güçlü bir saldırıyken, Kerem’in durumu haset ve göz değmesi (nazar) sonucu yıldızının gücünü yitirmesiydi. Onun sorunu evlilik ve iş kısmeti üzerinde yoğunlaşmıştı.
Hoca, tekrar o kadim defteri açtı. "Senin üzerindeki ilahi mühür değil, beşeri bir hasedin karabulutu. Senin düşük yıldızın yükseltilmeli. Senin ilacın, kuvvetli bir yıldızname bakımı ve sana özel vefk tılsım esma dua silsilesidir."
Hoca, Kerem’e de ilk talimatları verdi: “Sana bir bal şerbetli kağıt işlemi hazırlayacağım. Bu, üç gün üst üste duş alacağın bir arınma formülü ile birleşecek. Dışarıdaki kiri atarken, içindeki düğümleri balın şifası ve duanın gücü çözecek.”
Kerem, gözleri parlayarak Dergâh’tan ayrıldı. Edep ile gelen bu iki farklı ruh, şimdi farklı ritüellerle de olsa aynı yolda yürüyordu: Şifa ve lütuf yolunda.