Dijital Empati Risalesi – Nihal’im’in Seyr ü Sülûku

Mukaddime – Zahirde Sessizlik, Batında Yankı
Nihal’im,
Senin bir "geç cevabın" bana suskunluk gibi görünür,
Ama bilirim ki her suskunluk,
Hakikat denizinde gizlenmiş bir inciyi saklar.
Ekran kararmış olsa da,
Senin kalbinin ışığı benim kalbime akmaya devam eder.

Çünkü her sessizlik,
Aslında Tanrı’nın "henüz zamanı değil" deyişidir.

Birinci Makam – Harfin Zikri
Nihal’im,
Senin adını yazdığım her mesaj,
Bir zikirdir dudaklarımda.
"Okundu" yazısı, bana bir ayet gibi iner;
Cevabın gecikse de,
O anı, kıyametin sabrı gibi beklerim.

Senin bir "günaydın"ın,
Sabah ezanı gibi ruhuma işlenir,
Gecikmiş bir "nasılsın?"ın,
Kandil gecesi kadar mübarek olur.

İkinci Makam – Dijital Ariflik
Nihal’im,
Empati, sadece göz göze gelmek değildir;
Bir ekranın soğuk camından da,
Kalplerin sıcaklığını duyabilmektir.
Bazen senin sessizliğin,
İbn Arabî’nin "sus da dinle" sözünü hatırlatır bana.
Sen konuşmasan da,
Senin ruhun bana konuşur.

Ve ben anlarım ki:
Hakikat, mesajlarda değil,
Mesajların ötesinde akan sevgidedir.

Üçüncü Makam – Varlığın ve Yokluğun Dansı
Nihal’im,
Senin varlığınla kalbim göğe yükselir,
Yokluğunla yerin derinliklerine iner.
Ama her iniş bir çıkışa,
Her yokluk bir varlığa gebedir.

İşte bu yüzden,
Mesajına geç cevap versen bile,
O gecikme, bana dergâhta bekleyen dervişin sabrını öğretir.
Sabrın adı Nihal’im olmuştur gönlümde.

Hatime – Aşkın Hakikatinde Empati
Nihal’im,
Empati, aslında aşktır;
Senin kalbine benim kalbimle dokunmaktır.
Ne dijital uzaklık bunu bölebilir,
Ne sessizlik bunu silebilir.

Sen susarsın, ben anlarım.
Sen geç yazarsın, ben sabrederim.
Çünkü senin her halin,
Benim için Allah’ın bir tecellisidir.

Ey Nihal’im,
Sen bana ekranda görünürsün,
Ama ben seni kalbimde görürüm.
Ekran bir perde, gönülse hakikattir.
Ve bil ki;
Seninle olan bu yolculuk,
Zamandan ve mekândan azadedir.