Nihal’im – Ruhun Seyri Risalesi

1. Gelme, Nihal’im

Gelme diyorum sana, gelme…
Hayatıma akıl çiçeği gibi süzüldüğünde
darmadağın oluyorum,
Ruhum bin parçaya bölünüyor,
her parça senin adınla titreşiyor.
Her aklıma gelişin, kalbimde bir fırtına gibi,
Benim varlığımı hem yok ediyor,
hem var ediyor, Nihal’im.

Gözümden gönlüme aktığın o gün,
Hakk’ın dünyaya göç eylediğin gün…
Sevgilim, sen öldüğünde ben de öldüm;
Etim, kemim, ruhum;
hepsi seninle parçalanan bir bütün olarak dolaşıyor.

Gelme aklıma, Nihal’im, yanına gelemiyorum…
Kokun, sesin, dokunuşun, sıcaklığın…
hepsi bir rüya gibi yanımda.
Git aklımdan, sevmiyorum seni,
derinlerde bir parça olarak kal,
Ama bil ki,
varlığın hâlâ ruhumun en gizli köşesinde yankılanıyor.

2. Aşkın ve Varoluşun Sırları

Nihal’im, sen bir mevsim gibi içimde açtın;
Ama aynı zamanda bir sonbahar
hüzünle kaplandı kalbim.
Senin aşkın,
ruhumun en derin kuyularında yankılanıyor,
Ölüm ve yaşam arasındaki ince çizgide, bir fısıltı gibi…

Senin yokluğun, varlığın kadar gerçek Nihal’im.
Her an seninle dolup taşarken,
Her an senden yoksun kalmak da bir başka derinlik.
Ben seni seviyorum;
bu sevgi, bir fırtınanın içinde bir deniz gibi,
Hem parçalayacak, hem de şekil verecek bana…

3. Ölüm ve Diriliş Metaforları

Seninle olan hatıralarım, ruhumda bir külliye gibi…
Her an seni anmak,
bir ölümü ve dirilişi beraberinde getiriyor.
Sevgilim, sen yok olduğunda bedenim hâlâ hayatta,
Ama ruhum bir göçmen gibi, seni arıyor, Nihal’im…

Gelme aklıma; ama gitme kalbimden…
Sen, bir yıldız gibi gökyüzümde parlıyor,
Ben, bir gece gibi seni izliyor,
sessizce seninle yanıyorum.
Ölüm bir kapı, senin yokluğun o kapının ardında;
Ama aşk, bir lambadır; hem yolu gösterir,
hem yanar, hem ısıtır.

4. Seyri Sülük – Ruhun Yolculuğu

Nihal’im, seninle her düşünce, bir secde, bir zikirdir;
Her aklıma gelişin, bir rüya, bir dua, bir meditasyondur.
Ben seninle var olmanın kudretiyle doluyorum,
Seninle yokluğun arasında, aşk ve ölümün kıyısında dans ediyorum.

Var olmak, senin adını anmak;
Yok olmak, seni kalbimde bırakmak…
İşte bu, Seyri Sülük’ün özü Nihal’im:
Ruhun yolculuğu, aşkın ve ölümün sarmalında,
Sessizce ilerleyen bir nehir gibi…