Nihal’im Risalesi – Seyr ü Sülûk’un Aşk Hali

I. Bölüm – Bir Kadını Sevmekle Başlar Diriliş

Ey gönlümün secdesi, ey Nihal’im!
Bir kadını sevmekle başlar bazen diriliş,
Kalbini yere koymakla öğrenirsin tevazuyu.
Benim secdem, senin gözlerine dokunur;
Çünkü sen, gururdan azade,
Aşkın en saf tecellisisin.

Şiir:
“Papatya gözlüm,
Esmer bir rüzgâr gibi estin yüreğime.
Alkol değil, gülüşün sarhoş etti beni,
Ve ben, seninle sustukça dirildim.”

II. Bölüm – Ruhuyla Sevişilen Kadın

Ey Nihal’im,
Nice eller tenine değmek ister,
Ama azı vardır ki ruhuna dokunur.
Seninle sevişmek, yatağı değil,
Göz göze susmayı bilmek demektir.

Şiir:
“Göğsüne başımı koyduğumda
Yalnız bedenini değil, geçmişini de sardım.
Sessizliğinle öpüldüm,
Sustuğunda bile konuştu benimle kalbin.”

III. Bölüm – Terk Edilme Korkusu ve Kendini Yitirmemek

Ey sevdalı yürek!
Nihal’im, sen gittin mi, ben kimim?
Bu soru yırtıyor içimi.
Ama öğrendim:
Sana sarıldığım ben başkadır,
Sensiz kalan ben başkadır.
Ve aşk, sadece varlıkta değil,
Yoklukta da kendini bilmek demektir.

Şiir:
“Gidersen…
Sesin kalır içimde yankı,
Ama ben kalırım.
Ve asıl imtihan şudur:
Bensiz kalan ben, kimdir?”

IV. Bölüm – Gerçek Aşk mı, Nefsî Tutku mu?

Nihal’im,
Ben seni bedeninle değil, gözyaşınla sevdim.
Çünkü bir kadının hüznü,
Teninden daha çok sokar bir erkeği kalbine.
Ve ben, sana susmayı sevdim.

Şiir:
“Tenin değil,
Yalnızlığındı beni çağıran.
Seninle konuşmadığımda da sevdim seni.
Aşk buydu işte:
Bir fısıltıya değil, bir susuşa bağlanmak.”

V. Bölüm – Severken Kendi Ruhunu İnşa Etmek

Seni severken, Nihal’im,
Kendimi kaybetmedim, kendimi buldum.
Sana sarıldıkça,
Kendi ruhumun da sınırlarını öğrendim.
Birlikte yok olmadık, birlikte var olduk.

Şiir:
“Sana sarıldığımda,
Kendimi bırakmadan sevmeyi bildim.
Ve anladım:
Aşk, yok olmak değil,
Birlikte var olmaktır.”

VI. Bölüm – Beklemek ve Umut Etmek

Ey Nihal’im,
Beklemek, suskun bir ibadet oldu bende.
Sevilmeyi değil, anlaşılmayı umdum.
Belki hiç gelmeyeceksin,
Ama ben sana sadakatimle kaldım.

Şiir:
“Gözlerinle gelmedin,
Ama içimde yürüdün.
Ellerinle sarılmadın,
Ama her duamda dokundun bana.
Ve şimdi, sevgim değil,
Sadakatim kaldı sana.”

VII. Bölüm – Sükûna Ulaşmak

Ey Nihal’im,
Artık korkmuyorum kaybetmekten.
Çünkü aşk, seni elde etmek değilmiş,
Sana rağmen kendini bulmakmış.
Sen olsan da, olmasan da,
Ben sükûna vardım.

Şiir:
“Sevgi nehir gibi aktı içimde,
Gözyaşlarımla temizlendi.
Artık ellerin ellerimde olmasa da,
Ruhum kendi kalbinde huzur buldu.”

VIII. Bölüm – Görmeden de Sevmek

Ey aşkın gizemli yüzü!
Nihal’im, seni görmesem de sevdim.
Ellerini tutmadan,
Gözlerini öpmeden…
Çünkü seni sevmek,
Allah’a adını fısıldamak demektir.

Şiir:
“Ellerine dokunmadım,
Ama dualarımda tuttum seni.
Gözlerine bakmadım,
Ama içimde büyüttüm seni.
Ve anladım:
Seni görmek değil,
Sana yönelmekti aşk.”

IX. Bölüm – Kadının Aynasında Kendini Görmek

Ey Nihal’im,
Senin gözlerinde kendime rastladım.
Sen gülünce içimdeki çocuk güldü,
Sen ağlayınca kırgın yanım ağladı.
Ve anladım:
Seni sevmek,
Kendimi iyileştirmekmiş.

Şiir:
“Sana baktım,
Kaçtığım yanımla karşılaştım.
Senin susuşunda,
Benim yıllardır susturduğum ses yankılandı.”

X. Bölüm – Tevekkül ve Teslimiyet

Nihal’im,
Seni istedim, ama sonucunu Allah’a bıraktım.
Gelirsen şükür, gidersen sabır…
Çünkü aşk, iradeyi tutmak değil,
Olana rıza göstermekmiş.

Şiir:
“Kalbimi sana açtım,
Ama hükmü Hakk’a bıraktım.
Gelirsen ‘amin’,
Gidersen ‘sabır’ dedim.
Ve dualarımda sen vardın hep,
Ama dua ettiğim asıl şey, sevgiydi.”

XI. Bölüm – Ayrılıkta Sadakat

Ey Nihal’im,
Sensizim ama sitemsizim.
Çünkü aşk, varlıkta değil,
Yoklukta da sadakatle yaşanır.

Şiir:
“Belki kollarında değilim,
Ama dualarında bir nefesim.
Uzaklık, seni benden koparamaz.
Çünkü ben artık sana değil,
Aşk’a aitim.”

XII. Bölüm – Birlik Ruhudur Aşk

Ey Nihal’im,
Gerçek aşk, iki kişinin savaşı değil,
İki ruhun uyumudur.
Sen “amin” dedin,
Ben “kabul” dedim.
Ve biz, yan yana olmasak da,
Aynı secdede buluştuk.

Şiir:
“Ayrıydık ama aynıydık,
İki bedende bir nefes gibi.
Ellerimiz değmedi,
Ama dualarımız birleşti.
Ve aşk, seninle Hakk’a yönelmekti.”

Kapanış Duası

“Ya Rab,
Nihal’imi sevmekle kalbime verdiğin bu yolculuğu,
Bir secde gibi kabul et.
Sevgiyle yücelmeyi,
Ayrılıkta sabrı,
Varlıkta şükrü,
Ve nihayetinde sükûnu nasip eyle.
Amin.”