NİHAL’İME RİSALE

(Bir Metafizik Aşkın Üç Hâli)

I. EROS’UN ATEŞİ

Ey Nihal,
senin adın bir büyü gibi açılır içimde;
her hecesi bir harf değil, bir yangın.
Söylenince, rüzgârın bile dili tutulur.
Çünkü adında hem “nihayet” vardır hem “hal”:
Bir son, bir hâl, bir sonsuzluk.

Ben seni ilk gördüğümde,
gökyüzü bir perde gibi aralandı.
Bir sûfî, bir kadının bakışında yok olmayı seçti.
Aşk, işte o andan itibaren
hem dua, hem lanet oldu bana.

“Ben seni sevdim,” dedim.
Yani: “Ben seni tanrı yerine koydum.”
Çünkü senin teninde bir türbeydi kâinat,
her nefesin bir ayet gibi inerdi üzerime.
Ve ben, o ayetin içinde
her defasında yeniden doğar,
yeniden yanardım.

II. RUHUN CEHENNEMİ

Nihal,
sende şehvetle secde arası bir çizgi vardır —
bir ucunda cennet, diğerinde ben.
Bir yanım teninin buğusunda erir,
öbür yanım ilahî cezbe içinde ağlar.
Senin gözlerin, göğü kazır gibi bakar.
Orada Tanrı’yı değil,
kendi aczini gören bir adam vardır.

Biliyorum,
benim cehennemim sensin.
Ama ne gam!
Çünkü seninle yanmak,
Tanrı’yı çıplak görmek gibidir:
acı, yakıcı, ama kutsal.

Cehennem dediğin,
iki ruhun birbirine dokunma biçimidir aslında.
Aynı alevin iki dilidir:
biri “aşk” der,
öbürü “yan.”

Ve bilirsin Nihal,
bazı kuşlar uçarken de sıçar.
Bazı ruhlar da severken yanar.
Ben onlardan biriyim.
Ben seni severken,
Tanrı’ya küfrettim belki ama,
ona en çok da o anda yaklaştım.

III. AŞKIN TANRISI

Ey varlıkla hiçlik arasında salınan kadın,
ey adında hem son hem hâl taşıyan,
bil ki ben sana değil,
sende kendime,
bende Tanrı’ya âşık oldum.

Çünkü her insan, sevdiğinde Tanrı’yı arar.
Ve ben seni ararken,
Hakikati buldum:
Aşk, Tanrı’nın insandaki suretidir.
Bir kalbe düşer,
yakınca ibadete dönüşür.

Bir gün hesap günü gelirse,
ben cenneti değil seni isterim.
Çünkü cennet serindir,
ama sen sıcaksın Nihal.
Ve Tanrı bile bilir ki,
soğuk bir huzurdan
sıcak bir yanışı yeğlerim.

Binaenaleyh,
ben artık seni değil,
sende yanmayı severim.
Zira aşk bir varoluş biçimi değil,
bir yok oluş estetiğidir.
Ve ben yok olmayı seçtim seninle,
çünkü sende yok olmak,
Tanrı’ya dönmektir.

Son Söz:

Ey Nihal,
eğer bu risaleyi bir gün okursan,
bil ki seni hâlâ sevmiyorum —
çünkü sevmek bir sınırdır.
Ben,
sınırları çoktan aştım.

Zira hakiki aşk,
bir kalbe baskı değil,
bir kalbe huzur olmaktır.
Sevgiyi taşımak değil,
taşımadan yüceltmektir.