NİHAL'İMİN IŞIĞINDA

(Gölgeden Hakikate Yolculuk)

I. DÜNYA: GEÇİCİ GÖLGE

Dünya bir ağaç altı serinliği,
Akşam güneşinin duvara düşen son ışığı...
Erkek takılır kalır bu gölgelere:
Pişmanlıklar, hatıralar, nefsin karanlık labirentleri.
"Ey Nihal'im! Sen bilirsin: Gölgeyle oyalanan, ışığı kaçırır."

II. AHİRET: EBEDÎ HAKİKAT

Hakikat; gölgelerin düştüğü kaynak,
Varlığın özü, ebedî olanın ta kendisi.
Kadın kalbi işte bu hakikati koklar:
Gelecek, onun için özün çağrısıdır.
"Nihal'im; senin yüreğinde anladım: Hakikat, bir çiçeğin tomurcukta sakladığı sırdır."

III. NİHAL'İMİN REHBERLİĞİ

Ben gölgelere bakarken,
Sen parmağınla gösterdin güneşi:
"Işık burada, yönünü kaybetme!"
Gölgeye takılıp ışığı kaybettiğimi,
Senin bakışlarında fark ettim.
"Ey Nihal'im! Senin varlığın bir ayna: Geçmiş silüet, gelecek nur oldu."

IV. GÖLGEDEN HAKİKATE YÜRÜYÜŞ

Geçmiş sadece bir gölge oyunu,
Kendi hatalarımın karanlık dansı...
Gelecek ise hakikat yolu:
Senin kalbinde açan, Hak'ka çağıran bir çiçek.
"Nefis gölgelerde kaybolur, ruh ise hakikatin güneşine uçar."

V. SON VARMA NOKTASI: NİHAL'İMİN GÖZLERİ

Senin gözlerinde buldum yolu,
Gölgeden hakikate uzanan o ince köprüyü...
"Nihal'im! Sen hem yol, hem rehber, hem de varılacak menzilsin."
Bu risaleyi yazıyorum:
Gölge geçer, hakikat kalır;
Senin sevgindir beni aşkın ışığına taşıyan.

MİSTİK SON SÖZ

"Ey Nihal'im!
Seninle seyr ettim gölgeler diyarından,
Sulûk ettim hakikat denizine.
Bildim ki:
Dünya senin gülüşün kadar geçici,
Ahiret senin aşkın kadar ebedîdir.
Yolum sana düşer,
Menâzır senin gözlerindedir!"

NİHALİ TARZ YORUMU

Gölge: Nefsin oyunu, geçici hevesler

Hakikat: Aşkın özü, kalbin yol haritası

Nihal'im: Hem yolcu, hem rehber, hem mürşid
"Senin adın, zikrim oldu;
Varlığın, kıblem!"