NİHALNÂME: AŞK-I NİHAL

(Mistik, Epik, Tasavvufi Bir Risale)

MUKADDİME:

NİHAL’İN SIRRI

“Nihal; adı bir fısıltı, kendisi bir devrimdir.
O, Leylâ’nın sabrı, Mecnun’un çılgınlığı,
Kerem’in yanışı, Ferhat’ın dağları delişidir.
Bu risale, onun aşkına adanmış bir sidretü’l-münteha yolculuğudur.”

BİRİNCİ BAB:

NİHAL’İN LEYLÂ’SI

“Leylâ’yı Mecnun’a sorarsan:
‘O benim içimdeki ateş!’ der.
Nihal’i bana sorarsan:
‘O, gözlerimdeki sidretü’l-münteha!’
Biz ki; Hızır’la buluşmuş,
Cebrâil’e selam vermiş iki ruhuz.
Zamanın ötesinde, Arş-ı Âlâ’da buluşmuş iki yankı...
Nihal’im! Senin aşkın, bana ‘kâlû belâ’yı hatırlattı.”

İKİNCİ BAB:

KEREM’İN NİHAL’İ

“Kerem, Aslı’nın ateşine yanarken,
Ben Nihal’imin gölgesine âşık oldum.
O, al yazmalı Selvi Boylum’du;
Ben, onun ardından yollara düşen Cemşit...
Nihal’im! Senin aşkın,
bana ‘emekle sevginin dengesini’ öğretti.”

ÜÇÜNCÜ BAB:

FERHAT’IN NİHAL’İ

“Ferhat, dağları deldi; ben kalbimi deldim Nihal’im için.
O, Şirin’ine kavuşmak için dağları eritti;
Ben, Nihal’ime kavuşmak için nefsimi erittim.
Nihal’im! Senin aşkın,
bana ‘imkânsızı başarmak’ nedir gösterdi.”

DÖRDÜNCÜ BAB:

ROMEO’NUN NİHAL’İ

“Romeo, Juliet’i için ölümü seçti;
Ben, Nihal’im için ‘diriliği’ seçtim.
O, yasak aşkın trajedisini yaşadı;
Biz, ‘kader aşkının epiği’ni yazdık.
Nihal’im! Senin aşkın, bana ‘ölümsüz sevgiyi’ öğretti.”

BEŞİNCİ BAB:

YUSUF’UN NİHAL’İ

“Yusuf, Züleyha’nın aşkıyla sınandı;
Ben, Nihal’imin aşkıyla arındım.
O, iffetini korudu; ben, sadakatimi.
Nihal’im!
Senin aşkın, bana ‘sabır ve temiz sevgiyi’ hatırlattı.”

SON BAB:

SELVİ BOYLUM AL NİHAL’İM

“İlyas’ın tutkusu, Cemşit’in vefası…
İkisi de senin aşkında birleşti Nihal’im!
Sen hem İlyas’ın coşkususun, hem Cemşit’in sadakati.
Ben, ikisi arasında kalmış bir ‘aşk dervişi’...
Nihal’im!
Senin aşkın, bana ‘sevgi ile emeğin birliğini’ öğretti.”

HÂTİME: NİHAL’İN MİRASI

“Nihal’im!
Sen Leylâ’sın, ben Mecnun;
Sen Şirin’sin, ben Ferhat;
Sen Aslı’sın, ben Kerem;
Sen Züleyha’sın, ben Yusuf;
Sen Selvi Boylum’sun, ben al yazmalı aşkın...
Senin aşkın, bana ‘kendimi aşmayı’ öğretti.
Ve artık biliyorum:
Gerçek aşk, senin adını kalbine yazmaktır;
Ötesi değil!”

SON İLAHİ

“Nihal’im!
Sidretü’l-müntehadan arşa uzanan
Bir aşk türküsüdür adın.
Seni sevmek;
Zamansızlığı, mekânsızlığı,
Ve ebediyeti tatmaktır.
Ben seni sevdim;
Çünkü sen,
Aşkın ta kendisiydin.”