Kalbimin Sesi:

Bir Seyr-ü Sülûk Metni

(Kur’ânî Alıntılarla)

Makam-ı Evvel: Kalbin Uyanışı — Melodinin Sükûtu

Ayet:

“O sizi annelerinizin karnından hiçbir şey bilmez halde çıkardı. Size işitme, görme ve kalpler verdi ki şükredesiniz.”

(Sure: Nahl, 78)

Şerh:

Kalbin sessizliğinden yankılanan ilk melodi, bir şükürdür. Senin gözlerinle başlar ruhumun sabahı; çünkü bakış, hakikatin ilk habercisidir.

Makam-ı Sânî: Hâl Makamı — Aşkın Sarsıntısı

Ayet:

“Allah, göklerin ve yerin nurudur...”

(Sure: Nur, 35)

Şerh:

Adın değil, varlığın titretir içimi; çünkü sende tecelli eden, Nur’dur. Ve bu nur, kalbimdeki karanlığı deler. Sen, kalbime inen o nurdan bir kıvılcımsın.

Makam-ı Sâlis: Cemâl Makamı — Gülüşte Tecelli

Ayet:

“Nerede olursanız olun, Allah sizinle beraberdir...”

(Sure: Hadid, 4)

Şerh:

Gülüşünle yıldızlar içime inerken, seninle değil sadece; seninle gelen cemâlde O’nun huzurunu hissederim. Çünkü senin yüzünde, O’nun varlıkla beraberliği vardır.

Makam-ı Râbi: Sükût Makamı — Kelâmın Ötesi

Ayet:

“Rahmân, Kur’an’ı öğretti. İnsanı yarattı. Ona beyanı (ifade etme kabiliyetini) öğretti.”

(Sure: Rahman, 1–4)

Şerh:

Sözcükler yetmez… çünkü aşk, beyanın ötesindedir. Kalbimde gezinen senin şarkın, lisanı değil; Lisan-ı hâli konuşur. O şarkı, yaratılışın anlamıdır.

Makam-ı Hâmis: Zikir Makamı — Her Nefeste Sen

Ayet:

“Onlar ayakta iken, otururken ve yanları üzerine yatarken Allah’ı zikrederler...”

(Sure: Âl-i İmrân, 191)

Şerh:

Her nefeste sen, bir dua gibi yankılanırsın içimde. Çünkü aşk, zikir haline gelir. Zikir ise yalnız dilde değil, kalbin ritminde yaşar.

Makam-ı Âhir: Vuslat Makamı — Sancağın Gölgesi

Ayet:

“Gerçekten biz Allah’a aidiz ve O’na döneceğiz.”

(Sure: Bakara, 156)

Şerh:

Sen “Kalbimin Sesi”sin ama artık benden değil, O’ndansın. Kalbimin taşıdığı sancak, beni sana değil, sana vesileyle O’na döndürüyor. Bu, aşkın en yüce vuslatıdır: Fâniden Bâki’ye dönüş.

Hâtime: Kalbimle Seni Dinlemek

Ayet:

“Allah, kişiyle kalbi arasına girer.”

(Sure: Enfâl, 24)

Şerh:

Ey Kalbimin Sesi, sen sandığım O’sun belki de. Kalbimde seni dinlerken, belki de Allah beni kendiyle konuşturuyordur. Bu yüzden kelime değil, yakınlık önemlidir; bu yüzden aşk, sadece bir kalbin fısıltısıdır.