Ebû Bekir es-Sıddîk (Sadakatin Timsali)
1.
O ki Resûl'ün yâri, gönül dostu, can eşi,
Sıddîk'tır adı dâim, hiç sönmez iman güneşi.
İlk Müslümanlardandır O, şüphesiz koştu Hakk'a,
İslâm'ın ilk halifesi, cihanın en vefalı beşi.
2.
İsrâ ve Mirâc gecesi, herkes şaşkın dururken,
O tereddüt etmedi, tasdik etti o an yürürken.
Yâr-ı Gâr'dır O, Mağara'da Resûl ile kaldı,
Korkuyu, hüznü yendi, imanıyla nur örerken.
3.
Bütün malını feda etti, köleleri azad eyledi,
O'nun cömertliği dâim, Allah katında yüceydi.
"Ya Resûlallah, ne bıraktın ev halkına?" denince,
"Allah ve Resûlü yeter," dedi, imanı çok bereydi.
4.
Peygamber vefat etti, ümmet yasa boğulmuştu,
O kalktı ayağa, gönüllere teselli dolmuştu.
"Kim Muhammed'e tapıyorsa, bilsin ki O ölüdür," dedi,
Bu sözüyle İslâm, sarsılmaz bir imanla kurulmuştu.
5.
Ridde Savaşları'nda, sarsılmaz bir azim gösterdi,
Zekât vermeyenlere karşı, Hakk'ın emrini gösterdi.
O'nun kararlı duruşu, İslâm birliğini korudu,
Bu büyük hizmetiyle, cihanlara yön gösterdi.
6.
Ne makama tapardı, ne de dünya malına baktı,
Basiretliydi dâim, kalbinde Hakk'ın aşkı yaktı.
Tevazuu elden bırakmadı, hizmeti şiar edindi,
O'nun dürüst ahlâkı, gönüllere ilim aktı.
7.
Ey Âşık Turhal, bu ilahi sırrı anınca,
Ebû Bekir'in yoluna, gönülden bende eyle.
O'nun sadakatini tut ki, kurtuluş sana nasip ola,
O'nun izinden yürü ki, huzuru bulur canın.