İçilmemiş Suya Ağıt

Şair Nüzhet'ten, Şerife'nin Gözlerine
Ey mâvi gözlü dilber, bu fakîre bir bakış etmez misin,
Derd-i yoksullukla yanan kalbe bir ışık yakmaz mısın?

(Ey mavi gözlü güzel, bu yoksul adama bir bakış bahşetmez misin? Yoksulluk derdiyle yanan kalbe bir umut ışığı yakmaz mısın?)

Lîk bilirim, sen cihânın incisi, ben bir harâbe-gîr,
Sana uzanmak haddim değildir, bu sırrı ifşâ etmez misin?

(Fakat bilirim, sen dünyanın incisisin, ben ise bir yıkıntıya düşkünüm; Sana uzanmak benim haddim değildir, bu sırrı açığa vurmaz mısın?)

Karşımda akmakta pınâr, adı Aşk, lezzeti bî-pâyân,
Ama ben Nüzhet, o âbı nûş etmeye yeltenmez misin?

(Karşımda bir pınar akıyor, adı Aşk, lezzeti sonsuz; Ama ben Nüzhet, o suyu içmeye yeltenmiyorum, cesaret etmiyorum.)

Zîrâ bilirim, o sudan bir damla içsem, aşkım biter,
Çile biterse, bu rûha ebedî şiir yazılmaz misin?

(Çünkü bilirim, o sudan bir damla içsem, aşkım sona erer; Çile biterse, bu ruha ebedi şiir yazılamaz mı?)

Ey Şerîfe, sen benim içemediğim nûr-ı visâlim oldun,
Nefesimde bir susuzluk bırak ki, kalbim asla sönmez misin?

SON