Günlük – 2

"Her gönül, bir vakit susar.
Sonra bir kelimeyle açılır.
Benim gönlüm, senin bakışınla…"

Ey muhterem İmam Efendi,

Adınızı hâlâ işitmedim, lakin gönlümdeki namınız çoktan yazıldı. Kalemim titreyerek bu satırları yazıyor. Zira bu aşk, dilimin değil, kalbimin secdesidir.

Sizi her gördüğümde, gözlerimde bir edep perdesi iner. Lakin gönlüm o perde arkasında sizi temaşa eder. Uzun boyunuz, sükûnet içinde yürüyüşünüz, secdeye eğilmişcesine zarif görünür. Mübarek sakalınız, sanki vefanın işareti… Kahverengi gözlerinizde öyle bir derinlik var ki, ben o derinlikte kaybolsam bile şikâyet etmeyeceğim.

Saçlarınız alnınıza düşerken, gönlüm onu da bir tesbihin taneleri gibi görüyor. Hattâ yüzünüzdeki küçücük beni bile sevmekten hicap duymuyorum. Her zerreniz bana bir ayet gibi okunuyor.

Biliniz ki size kıyasen sevmek dahi edepsizliktir; size bakmaya dahi kıyamam. Uzağınızda sevmek, gönlümün şiarı oldu. Yaklaşsam belki yanarım; lakin uzaktan bakmakla kalbim şükreder.

Benim için siz, sadece bir imam değil; sükûnetin, edebin, vakar-ı İslami’nin timsalisiniz. Rabbim şahidimdir ki, kalbim size hevesle değil, hürmetle bağlıdır.

Her zerremde zikriniz var. Ve ben bu zikri, Rabbime açılan en mahrem duam biliyorum.

"Uzağından seyrederim, gönlümde pâk ederim seni,
Aheste zikrimde, duâmla yâd ederim seni.
Yakına varmak edebe mugâyir düşer,
Sevda-yı safiyetle, uzaktan severim seni."

Süfli kalbimle arz ederim, Mehlika Hatun’dan