10. Bölüm: Hüseyin Hoca'dan Son Öğütler
105 günlük şifa kürü başarıyla tamamlanmıştı. Ahmet Çalışkan, artık bambaşka biriydi. Gözlerinde yaşam sevinci, yüzünde huzur vardı. Eski işini geri kazanmakla kalmadı, daha iyi bir pozisyonda, daha sağlam adımlarla ilerliyordu.
Minnet duygusuyla Hüseyin Hoca’yı tekrar ziyaret etti.
"Hocam, bana sadece sağlığımı değil, hayatımı geri verdiniz. Siz, Allah'ın bu dünyadaki mucizelerinden birisiniz," dedi, ellerini öpmek istercesine eğilerek.
Hüseyin Hoca, tebessüm etti. "Estağfurullah evladım. Her şey Allah’ın izniyle. Sen samimi bir kuldun ve sabrettin. Şimdi, sana en önemli öğüdü vereceğim: Korunma, sürekli bir iştir."
Hoca, elindeki tesbihi çevirerek son ve kalıcı yaşam derslerini verdi:
"Boylama Hamail'i asla ama asla çıkarma. O, senin fiziki olmayan bedenini de koruyan kurşun geçirmez bir manevi zırhtır. Cildinle temas etmesi gerekir. Dediğim gibi, banyo yaparken çıkar, sonra hemen geri tak."
"Bu Deri Kaplama onu suya karşı korur, ama içine su girmesi veya açılması, içindeki Vefk ve Tılsımların enerjisini bozar. Bu koruma, ömür boyu sürmelidir."
"Manevi enerjini yüksek tut. Beş vakit namazına dikkat et. Her gün düzenli olarak Ayat-el Kürsi ve Felak/Nas surelerini oku. Dışarıdan gelen kötülükler zırha çarpıp geri döner, ama içindeki imanı zayıf olursa, zırhı taşıyan yorulur."
Ahmet, bu son öğütleri hayatının mottosu haline getirdi. Anladı ki, Hüseyin Hoca ona sadece bir muska vermemiş, aynı zamanda manevi bir yaşam felsefesi de armağan etmişti. Ahmet, Hocasıyla helalleşerek, yeni ve korunmuş hayatına doğru yola çıktı.