Yarım ağız ile halimi sorma,
Bitmiş, tükenmişim, görsene hancı.
Boş yere karşımda dikilip durma,
Bir yastık, bir yorgan versene, hancı.

Görmedim gün yüzü, dünyam karardı.
Tükendi mevsimler, güller sarardı.
Eskiden dostlarım arar, sorardı;
Sen de onlar gibi kırsana, hancı.

Sırtımdaki yüküm, inan, çok ağır.
Görmüyor gözlerim, kulağım sağır.
İstemem güler yüz, sende kız, bağır;
Saati sabaha kursana, hancı.

Yoruldu bedenim, kısaldı yolum.
Dünyada tutacak kalmadı dalım.
Cahil karşısında susmuyor dilim;
Üç beş adım öte dursana, hancı.

Çok çileler çektim, hep hiçe saydım.
Onlar güneş oldu, ben ise aydım.
Kendimi yıprattım, bu hâle koydum.
Kızmana gerek yok, vur sana, hancı.

Yaram içerdendir, görünmez gözle.
Tükenip bitmez ki, anlatam sözle.
Birkaç satır yazdım, çal, oku sazla;
Kanayan yaramı sarsana, hancı.

İsrafil’im boşa ömür tüketti.
Nerde zulüm görse, gönle yük etti.
Suçu ne idi de bunu hak etti?
Yazıp söylediğim sır sana, hancı.

03.07.2025
İSRAFİL BİLİCAN