Dilim sussa bile kalem yazıyor,
İsterseniz siz de kızın, Hakim Bey.
Bunca soysuz gelmiş, bana kızıyor;
Yazdığımın üstün çizin, Hakim Bey.

Mutluluğun adı çiledir, çile.
Hangi yana baksam, düzenbaz, hile.
Bu dünyada yalnız ben kalsam bile,
Yetmez miydi, bir de ezin, Hakim Bey?

Herkes doğru, dürüst; ben mi yalancı?
Hemi zengin, hemi fakir dilenci.
Namert sofrasında merdin kılıncı...
Dediğim lafları sezin, Hakim Bey.

Akacak yaş kalmadı ki gözümde,
İnan, yalan yoktur benim sözümde.
İnsan doğdum, insanım ben özümde.
Beni şöyle boydan süzün, Hakim Bey.

Haktan başkasına boyun eğemem,
Kula kul olana insan diyemem.
Aç kalsam da haram lokma yiyemem.
Haklıyı, haksızı yazın, Hakim Bey.

Neyim varsa, hepsi elim, kolumdur;
Çalmadım, çırpmadım; helâl malımdır.
"Önderim Resûl'üm, Kur'an yolumdur."
Afedersin, kime nazın, Hakim Bey?

Devlet malı deniz, yemeyen domuz...
İşte ben bu lafa uyuzum, uyuz!
Bunca yıldır yiyip yiyip durdunuz...
Gayrı en son karar sizin, Hakim Bey.

İsrafil'im yeter, Yaradan gani.
İstesen de olamazsın sen cani.
Veren Allah alır bendeki canı.
İsterim, kararı bozun, Hakim Bey.

01.01.2025
İSRAFİL BİLİCAN