09.00 da telefonum çaldı Şiran yazıyordu ekranda uzandığım kanepeden doğruldum açtım annesiyle beraber beni müsaitsem kahvaltı için çağırmışlardı Şiran dün mesaj atmış ama telefona bakmadığım için görmemiştim onlara bir cevap vermeden gelen bildirimlere baktım programı gözden geçirdim önemli bir iş görünmüyordu anlaşmıştım yarım saate oradayım dedim kapattık telefonları, yol üstü incir görmüştüm severdim yemek için aldım onlar içinde aldım. Adres aklımdaydı her köşeyi bilirdim bu şehrin kapıya ulaştım zil çalmadan kapıyı açmıştı, elimi uzatmıştım selamlaşmak için elim havada kalmıştı kollarını bana sarmıştı yine bu kız herkese böyle miydi. Neyse çok geçmeden nefes almama izin vermişti çok samimi davranıyordu o kadar samimi değildik aslında, yapısı böyle diye geçirdim içimden salona geçtik, sade eşyalar kullanılmış dekor iyiydi. Yaşaması güzel olmalıydı burada annesi masa başında gelmemizi bekliyordu. Selamlaştık daha iyi görünüyordu yüzünde canlılık vardı kuvvetine kavuşmuştu. Kahvaltı yaparken bir yandan da konuşup birbirimizin tanımadığı bilmediği özellikleri keşfediyorduk. Aile ortamını merak ediyordum bu masa da oturmak hoşuma gitmişti, masa donanmıştı resmen benim için yapılmıştı değerli hissetmiştim kendimi düşüncere dalmış çayımı yudumlarken "oğlum, şu kaymağı uzatır mısın" dedi irkildim 'oğlum' bir defa geçirdim içimden anne şefkati neydi, ses tonu nasıldı bir annenin bilemem ama onun sesi ferahlatmıştı yüreğimi. "Tabi" dedim ellerine doğru uzatarak Şiran ikimize bakıyordu sanki bunca zaman eksik olan benmişim masada gelince tam olmuştuk bir aile olur muyduk böyle üç kişi beni alırlar mıydı kabul ederler miydi merak ediyordum. Kahvaltı bitmişti Şiran toplamaya başlamıştı tabakları bizim garsonlardan bile hızlı çalışıyordu, çok yardımım dokunmasada yanında durmuştum. İlk gelişimde ıslandığı için çıkardığım siyah tişörtü yıkamış ütülemiş katlayıp koyduğu yerden kaldırıp bana getirmişti. Odasından kapı aralıktı içimde odasını merak etme duygusu oluştu kafamı salladım yine yakışmıyordu bu duygular bana tişörtü elinden aldım, zaman güzel geçmişti Şiran'a bir mesaj gelmişti dışarı çıkacağını belirtmişti salonda bize bende gideceğin yere kadar bırakabilirim demiştim kabul etmiş odasında eline bir dosya alıp çıkmıştı. İşi dosya teslim etmekti sonra eve döneceğim demişti annesine, keyifle gülümseyerek teşekkür ve tekrar görüşmek istediğimizi belirterek ayrıldım, arabaya yöneldik Şiran yan koltuğa geçmişti sanırım yanıma ilk oturan kişi oydu. Birini başta seversem severdim sonradan sevgi duygusu yoktu ve onu sevmiştim...
Yol kenarında bekleyeceğimi söyledim Şiran arabadan inip karşıda kafede bekliyen bir kadına uzatmıştı dosyayı elleriyle hareketler yapmış ve çıkmıştı. Pencereden onlara bakıyordum kadın kaşlarını çatmış bana bakıyordu tanıyorduk birbirimizi sanki Şiran arabaya binmişti "sahilde biraz duralım mı" dedim. Sakin bir yere geçtik hava güzeldi kumlarda biraz yürüdükten sonra oturduk mutlu olmuştu, iyi arkadaş sayılırdık artık yanımızdan geçen pamuk şekeri almak için kalkacaktı elini cebine atmıştı ondan önce davranıp almıştım ona uzattım gözleri ışıldıyordu güneşin ışıklarıyla beraber bende gülümsedim yanına otururken eline aldığı bir parça pamuk şekeri bana uzattı. Hiç yememiştim böyle şeyler ilgimi de çekmezdi küçük yaşlardan beri, başımı iki yana salladım hayır der gibi biraz inatçı ve çocuk gibi "tadına bak" dedi bakmazsam küser gibi. Şaşırdım, küsmesini istemiyordum ağzımı açtığım gibi koymuştu iki parmağı arasında tuttuğu şekerli şeyi "işte bu kadar kolay" dedi. Karar vermiştim kendimce onunlayken nasılsa öyle olacaktım çünkü çok mutlu oluyordu bende mutlu oluyordum nerdeyse günün yarısı geçmişti. İşimde hala çözülmeyen meseleler vardı dönmem lazımdı Şiran'ı eve bıraktım yıkanmış tişörtümü de alıp ayrıldım ordan.