aşkından yandım Rozam.
I.
Gülşenimden bülbül-i nâlân gibi cüdâ kaldım, aşkından yandım Rozam.
Bu cihân içre visâlin derdine fedâ kaldım, aşkından yandım Rozam.
II.
Akl u fikri aldı gitti, yâd elinde gönlümün hicrânı var.
O vefâsız yâra karşı bî-kes ü bî-çâre hevâ kaldım, aşkından yandım Rozam.
III.
Sinemizde tâze kordur, âhımızla göklere dâim figânımız çıkar.
Zülf-i yâre bend olup can u dilden ben neyvâ kaldım, aşkından yandım Rozam.
IV.
Sultânım, sanma ki geçer bu derd, her dem ateştir sinemde.
Dergâhına kul olup lutfuna muhtâc bir gedâ kaldım, aşkından yandım Rozam.
V.
Ne Lokman tabîb olur, ne de dermân bulunur bu nâr-ı aşka.
Gamzene cânım esîr oldu, ezelden bir kazâ kaldım, aşkından yandım Rozam.
VI.
Menzil-i maksûd sana varır, yolunda canım kurbân olsun.
Bu fânî âlemde zikrinle ebediyyen bekâ kaldım, aşkından yandım Rozam.
VII.
TURHAL’ın dilinde dâim yârin vasfı, nâr-ı aşkla yandı.
Bir damla vuslatına kanıp, sana meftûn duâ kaldım, aşkından yandım Rozam.

Hüseyin TURHAL