Editörden... "Merhaba. Ben Size Uzunca Bir Yoldan Geldim! "

Bazen taş ve beton bir kalple uyanırsın, bazen sıcacık bir bakışla, bazen kalabalık bir grupla, bazen sade bir nefesle... Dünyayı doldurduğun kadar varsındır, dünyayı kucakladığın kadar seversin, dünyayı istediğin gibi görür, başkalarının gözü ve kulağı gibi yaşarsın. Ne tuhaf! Oysaki dünya, canlı bir varlık gibi kocaman bir mucizenin istersen tek kanıtı gibi durur karşında. Düşünürsen var olan, düşünmediğinde kaybolan bir yer... İster onunla mutlu olursun, ister nefret edersin...

" Bazen, ne kadar tehlikeli bir kelime" demişti geçenlerde biri. Sahi siz hiç iki sokak arasında sıkışıp, yapayalnız, çaresiz, mutsuz ve en olmadık zamanda, gökyüzüne bakıp " merhaba " dediniz mi? Gökyüzüne bakın, inanın orada her şey daha temiz. Nefes almak için sadece günde birkaç dakika...

Merhaba’nın ve hiç tanımadığın birine, mutlulukla, gülümseyerek, içten bir Günaydın’ın yerini değişmem asla bir Hoşça kal’la. Acının yerini kaplayan o kocaman o dolduramadığınız boşluk gün gelir sımsıcak bir el olur. Umut insanın içinde her gün büyüttüğü nazlı bir bebektir, bilirsiniz.

Herkese merhaba! Geçen sene bu zamanlardı sanırım, Ayşe Kulin’in “Hayal” kitabı çıkmıştı. Büyük bir hevesle gidip kitabını alıp bir çırpıda bitirdim. Hayal kırıklıkları ve sonunda bir daha okumam dediğim bir yazar oldu üzgünlükle. Onca kitabında aldığım roman hazzını elbette silemem hafızamdan. Fakat o kitabıyla kendini yenilemeyen sadece yazmak için yazmış olmanın bir itirafı gibi geldi bana. Geçmiş kitaplarından alıntılara yeni bir kurgu oluşturup bitmesi için acele edilmiş bir roman kaldı aklımda. Sonrasında o kadar çok kitap okudum ki, yazmayı unuttum. Unuttuklarımı biri bana hatırlatana kadar.

Hayat sil baştan yaşanacak kadar uzun değil, kaldığın yerden koşacak kadar keyifli oysa… Bu nedenle en azından arada sırada yer ettiğim ve sevdiğim bazı mekânları, sevdiklerimi unutmamak için buradayım. Bugün baharın, güneşin, sevdiklerinizin tadını çıkartın. Size anlatacak o kadar çok kitap biriktirdim ki, hepsini haftaya paylaşmaya başlayacağım. Ayrıca çok güzel süprizler biriktiriyorum.


Hatta yıllarca hayalini kurduğum "Annemdeniz" isimli şiir kitabımdan bile bahsetmeyi haftaya erteliyorum.

Her şeyin bittiğini düşündüğümde beni ayağa kaldıran hep dizeler oldu. Bana bir tokat gibi çarpan binlerce kelime diriltmiştir beni. Şimdi onlara sarılmaya devam edeceğim ben ve sonun geldiğinde bana bir Merhaba ile gülümsemeyi öğreten hayat, sana bir çok alkış getirdim.

Lokman Kurucu’yu bilirsiniz. Sitemizdeki eski arkadaşlarımız daha iyi bilir. Bana bir şiir yazmıştı zamanın birinde, ne zaman okusam gülümserim. Işığım benim canım arkadaşımın dizeleriyle bitirelim.


"üç kuru yaprağa üç kanat çırpamayan plastik kelebek: kalbin
burada

aşkı bile alkışların insafına bırakan hesaplı acı
burada

soğuk damarlara şerbet diye sunduğun bu şiir bitti işte
burada

merhaba şair
merhaba "

şiirin tamamı verdiğim linkte mevcut. " www.edebiyatdefteri.com/siir/422493/ictima.html "


Sevgilerimle.

@banukalyoncu
2015/05/17