Yalnız Çığlık Arif Ay'ın Şiir Şehirleri...

Türk Şiirinin güçlü seslerinden Arif Ay, İslam Medeniyetine damga vurmuş, tarihi şehirlerin ruhundan damıtarak mısralara döktüğü hislerini bir kez daha Şiirimin Şehirleri adıyla Okur Kitaplığı’ndan yayınladı.

İstanbul, Semerkand, Buhara, Şam, Kudüs, Mekke, Kahire, Bağdat ve Bosna’dan ilhamla yazılan şiirler Bağdat’ın yakılıp yıkıldığı, işgal edildiği günlerde yazılmaya başlanmış ve daha önce "Bağdat’a dönen Şiirler" adıyla yayınlanmıştı. Ancak şair ve yayıncı İslam Tarihinin bu önemli şehirlerinin Bağdat’ın kederine ortak olmasından, Bosna ve Grozni’nin de aynı akibeti paylaymasından dolayı eseri bu kez "Şiirimin Şehirleri" adıyla yayınlamaya karar vermiş....

İstanbul Konuşuyor adlı şiirle başlayan kitabın ilk mısraları

"Ben İstanbul
omurgası tarihin
hem şarkım hem garp
bende gömüldü Bizans
bende dirildi Endülüs
bende doğdu günş bende battı.." şeklinde...

Kitabın Çeçence halkımız anlamına gelen Vaynakh adlı son şiirinin son mısraları ise şöyle:

"duracağız omuz omuza
belki bu bahar
belki gelecek bahar
yıkacağız bu zulümden duvarı
ferman dinler mi hiç
kafkas dağları

Kalbim ve kalemim
bir armağan bir andaç size
bu kızıl bataklığı da geçeriz
Şeyh Şamillerle kol kola
Gülistan
Şehidistan
Çeçenistan"