ERTELENMİŞ HAYATLAR


Bu gün ne yazsam diye düşünüyorum...Anlatmak/ yazmak istediğim çok şey var ama üzerimde bir yorgunluk bir isteksizlik; ’sonra’ mı yazsam diyorum...’ Niye sonra? Yaşam enerjimi mi kaybettim acaba?’ diye geçiriyorum içimden...Etrafıma bakıyorum; insanlarda hep bir yarın kaygısı...Anlık mutluluklar yaşanmaz olmuş...Sevmenin , sevilmenin anlamını unutmuşuz...Etrafımızdaki güzelliklerin farkına varamaz olmuşuz; hayat telaşının içinde...

Ertelediğimiz,hep yarının telaşıyla yaşayamadığımız dün’lerin hüznü çöker sonra yüreğimize...Hayata geç kalınmışlığı anladığımızda ’ Zaman nasıl da çabuk geçti, yapmak istediğim şeylerin bir çoğunu yapamadım...Ne hayallerim vardı oysa!’ diye hayıflanırız...Sırtımızda taşıdığımız onca yıla rağmen, yarım bırakılmış işler,söylenmemiş sözler, ertelenmiş umutlarla dolu yorgun bir ruhtan ibarettir hayat hikayemiz... Keşke’lerle başlar cümlelerimiz...
İçimizde olan ve içinde olduğumuz hayat arasındaki dengeyi kurmak zorundayız aslında...

Okul hayatı,iş hayatı, evlilik hayatı ve hayatımızın içindeki diğer müşterek hayatlar...Evlendikten sonra tekrar başa dönüp, çocuklarımız için yaşadığımız hayatlar...Ve bu hayatların her döneminde ayrı ayrı düşünce ve davranışlarla baş etmek...Hayat denen bu çarkı çevirirken de bir yerde hata yapmamak için yoğun çaba sarfetmek...İşte bütün bu telaş içinde, çoğu zaman ertelediğimiz _ farkında bile olmadan _ geçip giden zaman içerisinde, yaşayamadığımız an’lar...Uygun bir zaman ararız, yapmak istediklerimizi gerçekleştirmek için..._ Okul bitsin ! , _Askere gideyim!, _Evleneyim!, _Çocuklar büyüteyim!, _ Emekli olayım!...Çoğu zamanda hatırlamadığımız ya da önemsiz mazeretlerimiz vardır ertelemek için
_ Sonra giderim!
_ Sonra ararım!
_ Sonra söylerim!
_ Sonra yaparım!
Çoğalır da çoğalır o ’sonra’lar...Erteleyerek eksiltiriz yaşamı...
Hayatın geçip gittiğini fark ettiğimiz zaman, ümitlerimiz, ideallerimiz, yaşanamamış ya da yarım bırakılmış, ertelenmiş hayatlarımız karşımıza dikilip suçlar bizi, vicdanımıza hesap vaktidir o an...Hayatımıza renk katacak şeyleri ’sonra’ya bırakmayalım...Unutmayalım ki, gelmeyebilir o ’sonra’lar...
Hayat akıp gitmeden elimizden, yapmak istediklerimizi yapalım, kendimizin farkında olalım, gönül gözüyle de bakalım hayata...Yalnızca siyahla değil, pembeyle, maviyle gökkuşağının bütün renkleriyle yaşayalım...

Hayallerimizi, ideallerimizi ve bütün ’sonra’larımızı çıkaralım sakladığımız yerden...Hadi...
Bu hayat bizim...Sevgiyle...


( hayat ışığı )