Yağmurlu bir günde ağır ağır yolda yürürken,
Kendi kendime sessizce şiirler okuyordum,
Adamın biri usulca yanıma sokulup,
Bana sen nabıyorsun güzel kardeşim dedi
Kendi kendine deliler gibi konuşuyorsun dedi,
Aşıkmısın nesin yoksa arkadaşım dedi ,
Bende ne aşkı be arkadaşım dedim,
Son yıllarda aşk kara borsaya düşmüş dedim,
Pazarda zeytin ekmek gibi satılır hale gelmiş dedim,
Aklı olan bu devirde aşık olurmu hiç yav dedim,
Adamda şöyle bir düşünüp bana cevap verdi,
Harbiden doğru söylüyorsun güzel kardeşim dedi,
Aşk meşk hepsi hikaye dümen olmuş dedi,
Sonra bana hak verdi aklı olan aşık olmaz dedi,
Eğerki aşık olacaksada bir defa olmalı dedi,
Yoksa hayatı param parça olur dedi adam,
Ben herzaman ki bıyık altı gülüşümü yaptım,
Ve sonra cevap verdim karşımda ki adama,
Ah be güzel yürekli kardeşim ben boş yeremi,
Kendi kendime yollarda konuşuyorum sanıyorsun,
İçimde ki derlerimi bir bilsen bir anlasan dedim,
İnan bu soruyuda sormazdın benide yolumdan
Asla ama asla çevirmezdin çok iyi biliyorum,
Sana bir şey söyleyimmi güzel yürekli insan
Hayat beni boş yere durup dururken şair yapmadı,
Çektiğim acıları ve sıkıntıları sana anlatmaya kalksam,
İnan ne saatlerimiz nede günlerimiz yeter,
İşte böyle arkadaşım ben ne deliyim nede akıllı,
Kendi yolunda sessiz sakin ağır ağır giden,
Hiç kimseye zararı olmayan garip bir şairim...

Ufuk GÜNEY