Biliyorum,
Hâlâ olgunsun, üstelik reşit, koca bir kız da oldun..
Olsa da kanatları,
Melekler kıskanıyor yüzünü, ellerini, avuçlarını..
Çok güzelsin,
Haddinden fazla, bakan bir çift göz için ve büyüdükçe daha da artıyor bu güzelliğin..
İstemeden de olsa kendini sevdirirsin sen, hep sevilirsin..

Ama..
Ama benim degilsin, senin için çıkmaz bir sokak olmaktan ileri gidemedim. Karanlık, ıssız, anlamsız bir yol gibiyim işte; sana sunacağım büyük bir şehrim yok sonumda, geleceğim yok..
Varlığımdan utanmayıp çağırsam seni yanıma, tamamlar mısın desem eksik yanımı, avazım çıktığı kadar haykırsam sana olan sevgimi, sadakatimi; hem de herkesin içinde..
Yine de gelmeyeceksin, arkanı dönüp gideceksin; engel olmasa da yollar, tutmasa da kollar, sevmeyeceksin asla, sevemeyeceksin beni..

Yani göz göze gelemeyeceğiz, yani el ele tutuşamayacağız, yani birlikte koca bir ömür geçirip, aynı yastığa baş koyamayacağız seninle..
Sensiz, biz değil; bir bile olamayacağım ben, hep yarım kalacağımdan..

Toprak olsam basmak istemeyeceksin, ölsen ve hatta sorsalar sonra sana, o toprağa gömülmeyi tercih bile etmeyeceksin; çürümeyi, kokmayı göze alarak gözündeki yaşlarla, sulamayacaksın da kurak toprağımı..

Durumum öyle acı ki,
Sadece, söylemeye mecbur olduğum iki kelimeyle anlatabiliyorum;
Seni sevmiyorum...

Ahmet Kastancı