Şimdi sus ve sadece beni dinle.

Son tartışmamızın üzerinden geçen kalp kırıntıları yerini kediye verilmek üzre hazırlanan kuru ekmeğin üstüne dökülen su gibi yumuşattı bizi.

Şimdi daha mantıklı.Ama yine de;

Benim dünyamın içinde ben harici nefes alıp veren sen de olmasan dünyam neye yarardı,kaldı ki bir de yaşamamı beklerler umutla.İyi veya kötü bütün hislerimi bir kenara bırakıp köşeme çekilmek istiyorum.Adıma havlu atılmış,acil yardımı bekler gibi...

Seni hissedebilmem için baş rolü oynayan Tanrı,tanışmamız için hazırladığı zeminde bizi önce birbirimizle sınadı. İkimiz de gardı düşmüş ve gereğinden fazla gerçek bilen,asıl mutluluğun ise bu kadar yakın olamayacağına kanaat getirmiş,ruhları birbirlerinin elinde hapsolmuş korkulardan ibaretiz.

Nereye gittiğini bilmiyordum.Bilmek de istemiyordum.Gidemezsin yakarışlarıma rağmen.
İkimiz de şehvetin geride bıraktığı döküntüleriz.Şeytan bizi ele geçirdiğinden beri,hırslarımız yüzünden birbirimizin kalplerini parçaladık.Çünkü biz elimizdekine alışmıştık.Çoğusu göklerin üstünde yaşamak için vaatler verirken benim tek istediğim yerin dibine benle gelmendi.

Sonsuza kadar,hiç bir ruhun gölgesinde ve kalbinde kalmadan yaşamak için seni zorla toprağa çektim.Kurduğum düşün temelinde sadece sen olmalıydın.Tuttuğunu koparan,o öyle herkese pabuç bırakmaz,gözlerini yaş ile doldursa da düşürmez damlaları düşümden.
Sanırım yanıldığım en başından belliydi.

Her zaman daha fazlasını istemek seni şeytanlaştırdı.Gördüğüm meleğin gözleri yavaş yavaş kararmıştı.Olan bitene anlam veremiyordum çünkü bir şeytanı yaşatmak,onun kötülüğüne karşı,aslında ona gerçek iyiliği göstermekti.
Sen bir şeytan olabilirdin bense bir yere kadar melek rolü yapabilirdim ta ki insan olduğumu anlayana kadar.

Tırnaklarını göğsüme bastırıp şefkatli bir hareket gibi kalbimi ellerine alman ve defalarca yerden yere çarpman bana unutturandı insanlığımı.İblisin kölelerinden biriydim.
’’Yine de gitme!’’ dediğim için pişmanlığım seni tanıdığım için yaşadığım pişmanlığın yanında zaten eskimiş bir duvar çatlağı gibi.Hıçkırıklar kadar da önemsiz.

Şeytanın hükmü olsa olsa ona kanan zavallılara ve cehenneme kadardır.Kanmış değil de çok kanamış bir insan olarak söylüyorum ki;

’’Cehennemin en dibinde yan!’’...

SENG(Bahattin BERKDİNÇ)