İnanıyorum ki yaşam, hem hamal hem hırsız
Hem yükünü boşaltmak hem aşırıp götürmek rolünde
Mücadelenin sancısı doğarken mi başlar ne?
İlk ışık, ah o ilk ışık!
Karanlığa sızarken delip geçen, iğnelerini ok yapıp saplayan.
Önce gözler kırpışır, sonra inadına kapalı.
Sesiyle tanışırken ürperti dolar mini yüreğe.
Korkar...
Susturmak ister korkusunu yüksek perdeden.
Yumuk eller tutunabilmek için güçle tanışır; hissetmişçesine, bilirmişçesine daha kuvvetle sıkılır boğumlu bezelye parmaklar.
Bilir sanki,
Korunmak için aşk gerek, aşkın içindeki can gerek.Can demek sevgi demek,sevgi demek evren demek,evren demek ana demek.
İlk aşk yuvası ana kucağı, mühürlenir... Kalplere aşk ile fısıldanır kutsal sevgi.
İki can tek yürekte yuvalanır, ululanır, kutlanır.
İkinci aşkı heybesinde bebenin.
İçsel bilgiyle efeli. Onun içindir ki sorgusu olmaz, beklemez, öğrenmeye ihtiyaç duymaz...Arar, bulur ve sunulan nimeti dudaklarıyla sahiplenir.

Tam bu nokta, hamalla hırsızın durağı.
Dün doğan bugün yaşlanır, hırsız iş başında.
Acıkınca, altı ıslanınca, gazı geldikçe ağlar, hamal yük boşaltmakta.
İyi de...
Yüklenirken dengeliyor, pay ederken neden hata veriyor?