Yuro vizyon - Eurovizyon saçmalığı-aldatmacası

Garip bir memleketiz. Eskidikçe özümüzden de koptuğumuzu hissediyorum artık yavaş yavaş. Keskin çizgileri olan bir Osmanlıdan geriye hiçbir çizgisi, felsefesi, düşünce alt yapısı olmayan yeni ve bayağı bir devlet modeli. Halkın mutluluğunu uydurma müsabakalarda aradığı, milli duyguların futbol, müzik, sinema gibi saçma başlıklarda depreştiği, tüketen, inanan, itaat eden, emre amade, iç dünyası olmayan, dünya görüşü bulunmayan, depolitik, bilgisiz, fikirsiz, bilinçsiz bir topluma doğru hızla ilerliyoruz.

Ülkemizin temsil edildiği bir platform kuruluyor, temsilcimiz çıkıyor İngilizce şarkı söylüyor. Ne uğruna?
Tüm bu her şeyden vazgeçişimizin nedeni birinci olmak mı?
Ben dilerdim ki 7. değil sonuncu olalım ama dünya bir türkü Türkçe dinlesin.
İngilizce okunacağına Kürtçe okunsaydı da en azından Kürt vatandaşlarımızın gıyabında biz de ortak bir kültürümüzün haklı gururunu yaşayabilmiş olabilseydik.
Bu batı özentisi, muasır medeniyet adına verilen tavizleri ardı arkası nerde kesilecek ve bu milli soykırımı daha nereye kadar böylesi gönüllü bir şiarla idame ettireceğiz.

Hala bir şeylerin farkında olmayışımız ne hazindir. Gerçek şu ki kapital dünyanın icatları olan bu müsabakalar asla gerçek bir anlam taşımıyor, tamamen uyduruk birer mizansenler yumağı. Üçüncü dünya ülkeleriyle kedinin yumakla oynadığı gibi oynayan bir süper güçler gerçeği var maalesef dünyamızda. Her şeye alet olmaktan usanmadık.

Üretmeyen, böyle bir kaygı dahi taşımayan, büyük bir kısmı patronların, diğer bir kısmı devletin maaşlı kölesi olmuş, baş kaldırma hakkı bankerler sayesinde elinden alınmış, bir şekilde sindirilmiş, hakları gasp edilmiş, kaynakları peşkeş çekilmiş, her değeri satılmış,
Kardeş kavgasına kurban gitmiş, siyaset çıkmazında ve aldatmacasında öz komşusuna düşman kesilmiş bir halkı kim bir gün bir çatıya toplayıp, bu kapital düzenin, parlamento denen aldatmacılığın pençesinden kurtaracak sabırla ve merakla bekliyorum.

Bu devleti güçlü yapan halkıdır, halkı sindiren, borçlandırarak mukavemetini kıran, kapitalizme kurban eden de devletidir. Devlet yeni bir ekonomi modeli üretmek zorundadır.
Halkını sermayecilerin elinden kurtarmak zorundadır, kendi bürokrasisinden de kurtarmak zorundadır. Bu devlet gerçekte ancak o zaman güç olmaya vakıf olacaktır.

Kapitalizmin oyuncakları olmayalım.
Halk için devletçi, devlet için halkçı,
İdeolojiler kıskacından kurtulup ortak bir amaçta toplanalım,
Bu amaç “muasır devletler zırvalığı değil, müreffeh toplum, mozaik kültür, hoşgörü ve sevgi bağıyla bağlı, sevgi medeniyeti olsun. İnsanlığın gerçek ihtiyacı stressiz müreffeh bir yaşamdır. Bunu da halkına ancak devlet sunabilir. Bu platform tesis edilmedikçe kimse muasır olamaz. Ancak edebiyatını yapmaya mahkûm edilir.”

Lanet olsun kapitalizme ve bu milleti bu düzenin oyuncağı,kuklası yapanlara…