Sessizdi gece.Sonra koyulaştı balçığımsı. Kara delikli bir sünger, her deliğinde balçık ve her balçıkta ter ter tepinip yürümeye çalışan bacaklar.Bir ara o kara deliklerde kaybolduğunu hissetti.Korktu da.. Korkusunu yenecek tek kurtuluş gördü ve içki kadehine gitti eli.Fakat beyninde bir söz "bu gece içme bari oğlum, mübarek gece" ve dudaklarında dolanan bir ayetin yarısı "hayrihi ve şerrihi minallah...." Anlayamadığı korku, yasak ağlardan kurulmuş bir ürperme parmaklarının dokunduğu kadehe gitmesine engel oldu.

Namaza durduğunda ellerindeki huzursuzluğu hissetti.Ne zamandır gitmemişti elleri kulaklarına. Utandı elllerinden. Müebbet bir günahın kefaretini ödercesine tıkanan boğazı hıçkırdı. "Allahuekber!..."
Yalazalanmış bir alev parmak uçlarının değdiği kulaklarından yüreğine doğru aktı. Sandı ki yerde gökte sadece onun adını çağırıyorlar. Bağışlanışını duyuruyorlar tüm aleme.Balçığımsı gece aydınlandı.

Yarı aralık kapının önünde, baştan ayağa beyazlığıyla sessiz bir bekleyişteki kadın inlemesine çevirdi başını:
"Oğlum, yavrum,canım, kalbi güzel oğlum!"
" O kalp benim değilmiş anne!"
"Ya kimin bebeğim kimin"
"Asıl sahibi demin geldi anne. O’na verdim"