Ey Türk. Ne zaman çıktın orta Asya dan, ne zaman geldin buralara? Kaç devlet kurdun? Kaç devlet batırdın? Birileri tek bir devletimiz bile olmadı derken, sıkıldın devlet kurdun, hapşırdın devlet yıktın. Ey Türk. Birileri sahte tarihler icat edip, Mezopatamya, Selahattini Eyyubi derken, ne Fatih’ler, ne Kanuni’ler, ne Kemal’ler çıkardın sen.

Bir Mustafa Kemal çıkardın ki, biz ona Atatürk diyoruz. Ata-Türk. Türk’ün atası…

Aymazlar anlamaz neden Ata dediğimizi.

Ata diyoruz, Türk ün babası olduğu için. Şerefdir bu millet için.
Ata diyoruz, adam gibi adam olduğu için. Bağımsızlıktır karakteri.
Ata diyoruz,mavi gözlü sarı saçlı bir dev olduğu için. Şeref duyar gökyüzü mavisinden.
Ata diyoruz, bir milletin makus talihini değiştirdiği için.

Ey Türk. Aynı anda kurdun üç beş devlet, aynı anda batırdın.
Aynı anda kazandın zaferler, aynı anda kaybettin.

Ey Türk. Arkana dön, bir bak nasıl yıkıldın, nasıl darmaduman ettiler seni? Ne kılıç ne kalkan, ne de topla yıktılar seni. Ey Türk arkanı kolla. Ağalar beyler paşalarla yıktılar seni. Hep içerden, hep başkentten alaşağı ettiler seni. Nasıl? Şiir gibi değil mi? Destanlar,gazeller, şiirler gibi hüküm sürdün, reziller bitirdi seni.

Ey Türk.’titre ve kendine gel’ dedin, kendi kendine, kendin uymadın kendi dediğine. Ayırmadın ne kürdü, ne ermeniyi, ne rumu, hükümet ettin devletin başına, kendinden başka herkesi. Ağa yaptın, Paşa yaptın, yetmedi bey yaptın.

Ey Türk. Ağaları beyleri geçtik, devşirmelerden karı yaptın, dönmelerden vezir. Kendinden olmayan kim var idiyse, başına tac, iline vali yaptın.

Adaletli oldun, vatandaş ayırmadın. Yedi cihana hükmederken dahi, ermeniden paşa, adı lazım olmayandan ağa yaptın. Ağaları bey, beyleri sultan yaptın. Ayşem, Eminem dururken yakınında bir köyde, dupduru, taptaze, yangın gibi. Koştun gittin, Katrinalara, Nataşalara, memleketini öksüz koydun.

Ey Türk. Ya Mustafa Kemal olmasaydı? Selanik diye bir şehir, Zübeyde diye bir ana olmasaydı?
Ey Türk. Ya o mavi gözlü dev, sarı saçlı nur doğmasaydı?

Ey Türk. Anıtkabir de bir adam yatıyor ve O nun toprak olan naciz vucudu, senden hesap soruyor.

Ben, diyor. Ben sana bu ülkeyi bu hallere sokasın diye mi bıraktım?
Ben. Ben sana bu ülkeyi, satasın diye mi bıraktım? Ben. Beni yakana rozet olarak takasın, diye mi savaştım? Ben, kurduğum bu ülkeyi AB uşaklarına peşkeş çekesin, diye mi Samsun a çıktım? Ey AB yi ABD yi savunan ahmak, bağımsızlık benim karekterimdir derken, şaka mı yaptığımı sandın? Ben hür doğdum hür ölürüm, derken Akif im, şiir mi okuyor sandın? Sen bu vatan bu kadar ucuz mu sandın?

Ey Türk. Türk ün evladı. Sen, o, bu, siz, biz, her kimseniz. Aleviyseniz, suniyseniz ve fakat ateistseniz, nihilist veya budistseniz. Şamanişt ve belki turistseniz, dedim ya her ne iseniz, ayrılıklarınızı bir kenara koyun. ‘’Ne mutlu Türküm diyene’’, derken, gözünüzde bir damla yaş, yüreğinizde bir sızı oluyorsa, sizde bizdensiniz. Çok dindar veya hiç dindar değilseniz. Adam gibi adam, veya en azından biraz adamsanız, ve bu ülke için kaygı duyuyorsanız, işte sizde Mustafa Kemal cisiniz. .Bu kadar basit işte.. Atatürk çülük bu kadar basit. Bu kadar basit olduğu için bu kadar büyük. Basitliğine aldananlar, biz şimdi onlara, satılmışlar diyoruz, onlar zor olanda karar kıldılar ve işbirlikçi olarak tarihe maloldular. Olmaktalar.

Ey Türk. Senin, Mustafa Kemal gibi bir Atan varken, sana bişey olmaz. Ama uyuma…

Cem61