BİR SEVDİĞİ OLMALI İNSANIN


Bir sevdiği olmalı insanın, çepeçevre sarmalı yüreğini, beynini, tüm hücrelerini ve onun etrafında sadece sen, sen olmalısın her şeyi…. Baktığı her yerde, her şeyde, her yüzde seni görmeli sen gibi, öyle bir sarıp sarmalamalı ki tüm hücrelerini, faraziyeler, imalar, can yakan gerçekler olmamalı, düşündükçe göz pınarlarına yaşlar üşüşmemeli acımasızca, çaresizce ve ümitsizce…
Yüreğinin en uç noktası bile ona aitken onun etrafı kalın duvarlar oluşturan kalabalıklarla örülmüş olmamalı… Hep sıkılmış bunalmışımdır kalabalıklardan, engin denizlerin dalgalarını tercih etmişimdir ruhumun dinginleşmesi için, dalgalar yükselip alçaldıkça ruhumdaki fırtınalar da dışa vurmuş, dinginleşmiş, bir bebeğin masumiyeti, uyurken yüzüne yansıyan huzurunu hissetmişimdir içimde… Hele ki o karabasan gibi insanın üstüne çullanan kalabalık etrafını çepeçevre sarmış olan insanın etrafını sarmış, esir almış adeta ruhunu satın alarak senden uzaklaştırıp varlığını unutmasına sebep olmuşsa, yüreğinin volkanındaki patlamalara, kızgın lavların kabına sığamayıp etrafa saçılmasına, yakıp yıkmadık, kor etmedik yer bırakmamasına engel olacak tek bir şey yoktur, Yaradan’a sığınıp sabır dilemekten gayri…
Bir sevdiği olmalı insanın, etrafını saran kalabalığın arasından sıyrılıp çıkmalı, bir senin etrafını çepeçevre sarmalı ve onun etrafını saran bir sen olmalı, öyle olmalı ki, senden başka kimseyi düşündüğünde yediği yemeğin tadı kaçmalı, içtiği her yudum su boğazında düğümlenip bir yumruk olup orda kalmalı ki; her yudum ona seni hatırlatıp, tekrar tekrar anlatmalı ki; değerini bir kez daha anlamalı, anlamalı ki; başka gönüllere dolmaktan, olmadık kapıları çalıp yıpranmak ve yıpratmaktan sarih olmalı… Bilmeli ki “sen=ben”, “ben=sen” başka şekli yok hayatın, hayatın anlamı sen, sen olmalı…
Hastalandığında ilk halini soran, dertlendiğinde ilk elini tutan, sıcacık sevgisini ilgisini sunan, yalandan, riyadan uzak, yüzeysel “seviyorum” lara dargın bir o olmalı, öyle bir bakmalı ki gözbebeğine sessizce haykırmalı sevgisini tüm dünyaya ve tümüyle sahiplenip sevdasını, meydan okumalı evrene “ben buradayım ve hep burada olacağım, sevdamın yanında, yakınında” diyebilmeli hem de sessizce, öyle bir demeli ki tek kelime etmeden, tüm sözler ondan utanmalı, nasıl ve neden gereksiz gürültü kopardıklarına kelimeler bile şaşmalı…
Bir sevdiği olmalı insanın, seni çepeçevre sarmış, sen tarafından çepeçevre sarılmış, tek yürek olmuş, yaşam boyu yüreği sadece senin sevginle dolmuş, aradığı her şeyi sabah orda akşam burada değil sadece ve sadece sende bulmuş, bir sana gelmiş, bir sende kalmış yüreğinin coşkusunu da yangısını da bir senle paylaşmış, ana-baba-kardeş-arkadaş-dost olmuş, ana-baba-kardeş-arkadaş dost bilmiş, bir sevdiği olmalı insanın ne isterse senden istemiş, ne verecekse sana vermiş, velhasılı bir sevdiği olmalı insanın sözlere dökülememiş, sözler yavan kalmış, yürekler birleşmiş. Tek yürek olup sessizce haykırmalı dünyaya; “İşte sevdiğim bu, tek sevdiğim, ömrümün sahibi, tek dileğim!”
Yaşanılası sevdaların sıcaklığının yüreklerinizi sarması ve hep orda kalması dileğiyle, her şey gönlünüzce olsun.
Sevgilerimle...............

22/05/2012 21:38
Perihan METİN