Ask...
Bir omru harcayip giden anlamsiz, karmasik sey.
Ask baslarken, ne oldugunu bildigin halde goz yumarsin. Sonra is isten gecince keskelere baslarsin. Sonunu mu?! Kesinlikle hicbir sekilde tahmin edemezsin. "Ask gozu kor eder." derler ya.. Cok dogru derler... Karanlik bir yolda nereye gittigini bilmeden yurumektir benim tabirimce... Ne kadar dogru bilemem, siz karar verin.
Tabiiki, ne olursa olsun; ister karanlik, ister can yakan, ister kalp acitan, isterse hayattan kopartan... Ne olursa olsun, ne kadar kotu olursa olsun hep bir ruya gibidir ask. Hic farketmeden vaktini, omrunu en onemlisi de kendini harcayip yok edersin.
Hep belkilerle gecirirsin gunlerini keskelerden sonra. Her gerceklesmeyen belki yerini yeni belkilere birakir. Icinde koruklenip duran sey umudun da ucundan tutusturmustur artik... Ne olursa olsun sonmez umut atesin o ASK atesini de korukleyen sey durmadikca.
Ask budur diyerek bitirivermek isterdim simdi ama lask bu degildir ask bu kadarcik degildir... Ama baglanmayacaksin aska. Ne demis sair " baglanmayacaksin hayata korukorune" .... cok dogru bir soz degil mi? Baglanirsan kalirsin oylece ortada, bir gun umitlerini korukleyen koruk yok olur, soner ask atesinle birlikte umut atesin de.. Sense bagli oldugun seyin ayriligiyla yikilirsin bogazinda kocaman bir dugumle.. Iste o zaman ask acisinin yerini pismanligin verdigi buruk bir aci alir.