Püfür püfür sevgidir,
Saçlarımızda esen,
Ne zaman meltem gibi
Sınıfa geliversen.

Ne kadar güzelsiniz,
Evde annem, burada sen…
Sınıfta güller açar
Birazcık gülüversen.

Süsler kara tahtayı
Kelime, şekil, desen…
Bembeyaz tebeşiri
Eline alıversen.

Yanağımızda durur
Hâlâ o sıcak busen,
Bizleri düşünürsün
Hülyaya dalıversen.

Şiir bitince bir alkış daha kopuyor. Öğretmenim yanıma geliyor ve beni alnımdan öpüyor. Ben de onun ellerinden öpüyorum. Bu sırada sınıfın kapısı çalınıyor. Öğretmenimiz:
- Buyurun, deyince kapı yavaşça açılıyor.
Canım babam, elinde hediye paketiyle giriyor içeri.
- Özür dilerim öğretmen hanım. Ceren, hediyesini getirmeyi unutmuş da, deyip hediyemi sunuyor öğretmene.
Öğretmenimiz gözlerinin içi gülerek:
- Teşekkür ederim beyefendi! Ceren kızım hediyesini biraz önce sunmuştu, diyor.
Hemen babamın yanına koşup yarışmada birinci olduğumu kulağına fısıldıyorum. Babam sevinçle:
- Canım kızım, diyerek sarılıyor bana.
Aslında bu öğretmenler gününde en güzel hediye bana verildi. Sanki dünyalar benim oldu. Bu duygularla içimdeki sevgileri bir daha yeniledim: Öğretmenimi, arkadaşlarımı, annemi ve babamı çok seviyorum. Bir de şiiri…

Bestami YAZGAN