Bazı masallar vardır hikayeleri farklı başlasada sonu aynı biter .İşte öyle bir aşk hikayesi. Zarife kasabanın engüzel kızıydı Sarı dalgalı saçları omzundan dökülürdü..Kasabın oğlu osmana sevdalıydı.Annesinin ısrarla karşı çıkmasına rağmen vazgeçmedi sevdiğinden zarife bir gece yanına birkaç eşyasını aldı kapıyı sessizce aralayıp çıktı sokağın başında bekleyen osmanla kaçtılar.Giderken zarifenin aklı hep annesinde kalmıştı içinden affet beni seslensende duyamam seni diye mırıldanıyordu.Annesi odanın kapısını aralık görünce kapıdan içeri baktı yatak boştu hemen dışarı fırladı ıssız sokaktan cevap alamayacağını bile bile dakikalarca zerife zarife diye seslendi. Suskun geçen iki günün ardından gelen telefon anne ben iyiyim sizi çok özledim biliyormusun, çok mu kızgınsınız bana ?dedi ve sustu..Zarife annesinin sesini duyduğundan beri kendini ilk kez boşlukta hissediyordu. Ne zaman başı sıkışsa yardımına koşan o vefakar annesi artık uzaktı. Bir hafta sonra araya büyükler girdi barıştılar düğünleri yapıldı. Altı ay geçmişti aradan osman sürekli içiyor çalışmıyordu geçinemediler zarife baba ocağına döndü. osman barışmak istiyordu pişmandı. Her şey daha güzel olacak diye ikna etmeye çalışıyordu ama zarife boşanmak için mahkemeye dava açmıştı. Agustos sıcağı ortalığı yakıyordu. zarife arkadaşlarıyla birlikte denize gitmişlerdi. Biraz yüzdükten sonra güneşlenmeyi tercih etmişti bir anda karşısında henüz boşanmadığı eşi dikiliverdi. Konuş malıyız bana bir şans da ver, boşanmakta kararlı olan zarife hayır deyince sinirlenen osman belindeki bıcağı çıkardı altıkez sapladı genç kıza ölümün onu gelip alacağını bilmeden oturduğu kumsaldan zarife sonkez baktı hayata son sözü yardım edin oldu.Kuma gömüldü elleri bir deniz kenarında son buldu yirmi iki yıllık hayatı.