hayrettin taylan


23. 23. 2011


Kayalara yaslanmış bir yosunun son haliydin. Gözlerine kadar ıslanmıştın.
Damlalarının ıslattığı dalganın köpüğünde kendimi buldum.
-Biraz kurumuştu sularım.Biraz damlalarını arar gibiydi kemalim.


-Masalımı okudu köpükler.Beyaz düşlerin masalı.Yeni yazılmış, ikimizin yazılmamış yazgısını anlatıyordu.
Bir vardın,bir yoktun, birden sonra vardın, ikiye gelemiyordun.İkide ben vardım. İkimiz olmak için içimiz yanıyordu az ve uzu gidip dere tepe düz giderken, azlarımız azalıyordu.

-Yoktun!
Evvel zamanların ahalisiydin. Kendi acılarına mıknatıs yapıştırmıştın.
Kendi meramlarının koyunu gibi otlağı bol kederlerdeydin.

-Şimdiki zamanın Perişah’ı benim bu masalda.Şimdi ben geldim mi aklına.
’Hiç’ kaldığın hoşluğumda üşüdü mü gün yüzlerin.

Şimdi yaşamanın t’an yerinde üşümüş düşlerine gelsem saklar mı bilinç altın beni.
Rüyalarının altın çağını yaşatır mı sana.Beni taşır mı gecene.



Bir harf ,bir zarf çıkarıp seni yazdım yazılmamışlığa.Yazı susup ağladı.
K’alem binlerce kez kırıldı. Bu can kırıkları yazamam dedi. Harfler silindi, bu silinmez sevdayı taşıyamam.

Büyük harflerle yazmak istedim , harfler görünmez oldu.Bu büyük sevdanın karşısında büyük kalamam.
Adresini sordum sorgulara, algılara, olgulara, emellere, arzulara bütün duyulara söylemediler.

Güven:
-Adres benim dedi.
Sadakat:- Asıl merkez benim.
-İlgi:- Yok yok yeni adres benim.

Masumluk:
-O masum bir periydi.Mahzun bir kelebek gibi güneşine geldi.
Kanatsızdı, sözleriyle, ömrüyle, bütün ilkleriyle, tanımsız güzelliğiyle sana geldi masumluğu örten bütün içtenliğiyle.
-Sen ona marazlar çoğaltın. Şimdi masalını yaksa hakkı ;ama bu masumluğu yazacak şiir ve sosyal yüreğin var atamıyorum seni de .

Vuslat:
-Bilsem gönderir miydim sana. Zaten ben Arafların solunda kaldım.
Bütün sevdalar bana yüklendi.Bunu taşıyacak başka duygu var mı?
-Dünyanın en zor duygusu bana verildi.Bütün türküler, şarkılar, şiirler, taçsız eserler kavuşamayanlar üstüne.
-Yüreğim köprü, sızılarım okyanus, adım kader, kaderim keder ;ama ben sevenlerin Sırat’ıyım. Bir günlerin özel gününe yakın gönüllerde batmayan güneşim.
-Bütün sevenlerin yüzü aynı, ben aynı yüzün aynasını parlatırım.
Sevda yüzün aynaları kırdı.Yeter ,artık sizi ummanlarıma, ummalarıma aldım şair.

Aşk:
-Bir rüyanın sonrasında bekleme yapma. Şimdi karşıma geçebilirsin.
Onun aşk gözleri yandı. Durma karşıma geç.

Yüreğime yakın ceplerim var, cebimde size ait isimsiz bir mektup.

Aşkın binlerce tanımı yapıldı. Benim üstümde sayısız yaşamlar kuruldu.
-Ölümler, kalımlar, savaşlar, kıskançlıklar,kırgınlıklar, özetle ben içsel nefesin en büyük eylemi olup durdum sevda başlarında.

Bana ömür biçtiler;oysa aşkın ömrü de yaşı da sonu da başı da yoktur.
-Herkes kendi aşkın milyonlarca duygudur.Herkes kendi güzeline, özeline tanımsız dünya.
-Aşkın gözü kördür dediler.Oysa yanıldı insanlık.En iyi gören gözler bende ki seven iki yüreğin gözlerini bir araya getiriyorum.
-İlk bakışın tanımsız anlarında çekilip görülmesi gereken tarifi zor
Duygularda bırakıyorum.
-Şimdi sizin aşka gelince ben aşk olmaktan çıkıyorum.

Dizelerin konuşsun :
bütün büyük aşkların eşkâlisin bitmezliğin bundan
bütün bitmez aşkların güneşisin sevgi ışıltıların bundan
bütün umutların ummanısın ıslak hayallerim bundan

Yüreğim size emanet.Sizin gibi böyle meftun bir yüreğe hayır diyemez giden, gelen, hep kalan.

Sen yüreğime yakın bir deryasın, bütün berraklarıma sizi sahilime alıyorum.
Öyleyse mektup de aşk da kavuşmak da bütün güzel düşünceler de sizsiniz .

-Artık kullanacağım sözcük kalmadı sevgilim. Dünya ağlıyor, bugün dönemedi.Ay da yok bu gece. Ay ve şem de bitti.Şimdi diyorum işte sen olsan dünyanın sonu gelmediğini gelişinle kanıtlasan çok mu ki ?

-Bana yaşamın tüm zerrelerini sevdiren güzel, bir güzel yapmaz mısın masalımız aşk destanına dönüşürken.
-Haydi bana bir şiir okur musun ben şiirin içinde ölümsüz kalırken.