İlkbahar yelleri hafif hafif kafamda esmeye başladı bu aralar.Bu caddeleri hiç bilmem,sokağıda tanımam zaten.Dedim ya kafama estiler geldim işte.İki katlı bir otobüsün ikinci katına atlayıp hiç üşenmeden ta buralara kadar geldim.Alt tarafı şehiriçi bir tur olsada bu iki katlı otobüs bana her zaman uzun şehirlerarası yolculuğa çıkmış hissi verir nedense. Otobüs yavaş yavaş hareket ederken durakta bekleyen insanlara Alahaısmarladık der gibi hüzünlü bir tebessüm belirir yüzümde.Gözlerim hep seni arar.
Bu seferde de bir fark yok.Ha tamam buldum işte.Kalabalıkta sırık gibi boyunla farketmemek ne mümkün.Hafif dişlek inci gibi dişlerinle sırıtıyorsun.Yine bir kutu jöleyi saçlarına boca etmişsin.
-Bak! Bir teline zarar verirsen, bozuşuruz haberin olsun.Saçının bir teline kıyamam...
Artık otobüs duraktan uzaklaşırken insanlar gitgide küçülür,küçülür,küçülürken sen büyür,büyür,büyürsün gözlerimde.Otobüsü de tıkabasa doldurursun.Şöförün " Ne zaman doldu burası,ayakta yolcu olmasın." homurdanmalarına aldırmadan yüreğimin sol tarafına sessizce oturtup seni her gittiğim yere götürürüm.
Geldim işte...Bilmem kaç katlı bir apartmanın sekizinci katına el salladım.Balkondaymışsın hani.Sonra köşe başındaki kafeye geçip iki kahve sipariş ettim.Senin ki az şekerli tahminen sütsüz.Saatlerdir ne kahveler bitti ne sohbet.Öylece bırakıp seni masamda,emanet edip garsona yine kürkçü dükkanına döndüm. Burada her şey tanıdık her yer bildik. Öylesine bir yer işte. Irmak mavi,güneş sarı,ağaçlar yeşil mi yeşil işte.Gökkuşağı bildiğin yedi renk, banane, gözlerinin elası yok içinde.Sensiz tatsız sensiz tuzsuz...Yine kafama estiler be deli adam.Estiler de...Artık utanıyorum garsondan.Ödenen hesap iki,kahvelerden hep soğuk biri.

04,2012