Çocukluğumda izlediğim çizgi filmlerdeki gibi sevimli yaratıklar olmadığını büyük fareleri görünce anlamaya başladım. Zaten o yaşlarda bile türlü hikayeler duymuştum sevimsizliği hakkında.

MİSAL
...
-Ya öyle mi?
-Evet, kulağını kemiriyorlar sen uyurken.
-Peki, kemirirken hissetmiyor muyuz?
-Hayır, hissetmiyoruz. Çünkü ağızlarından salgıladıkları bir sıvıyla kulağımızı kemireceği bölgeyi önceden uyuşturuyorlar.
-Anladım ama ne yapabiliriz peki?
-Annem pazardan yapıştırıcı almıştı. Kartona bolca yapıştırıcı sürdü. Aslında yapıştırıcının kokusuna geliyorlar ama her ihtimale karşı biraz beyaz peynir koydu. Ertesi sabah buz dolabının arkasından tiz bir inilti geldiğini duydum.
-Yapışmış mı fare?
-Evet, yapışmış. Ama görmeliydin. Öyle yapışmış ki kurtulmaya çalıştıkça daha çok yapışmış.
-Peki, ne yaptın onu?
-Bir tahta parçasıyla yapışkanlı bölgeden sıyırdım.
-Çöpe mi attın yoksa? Bayağı can çekişmiştir zavallı şey.
-Hayır, onu bizim uyuşuk kedinin önüne koydum. Yediğinde bıyıklarının yapışacağını düşünüyordum. Fakat bizim uyuşuk kedi çok uyanık çıktı. Ön ayaklarının üzerine eğilip kokladı sonra niyetimi anlamışçasına bana baktı ve umursamadan uzaklaşıp gitti.