Başlık soruya hemen ’’ Olmaz! ’’ dediğinizi duyar gibi oluyorum.

İnsanlar genelde aşkın yaşının olmayacağını, her yaşta aşık olunabileceğini söyler ve yazarlar. Bence de... Katıldığım bir düşüncedir bu. Ama, bunlar ya yazılarda, ya da sadece sözlerde kalıra öylece. Yaşamın gerçeğinde ise, bu böyle olmuyor. Yaşlı birinin aşık olması adeta dile dolanıyor, sorgulanıyor, yargılanıyor... olmadık şeyler söyleniyor... Adeta her bir kişi kendince engizisyon yargıcı olup, yakılmasına karar veriyor.

Bu denli açık ve örtülü aşklar dünlerde vardı, bu gün de var, yarın da var olacaktır. Ve yaşamın bu gerçeğine açıktan ya da örtülü tepkime içinde bulunanlar, kendilerinin de bilincinde olamadıkları iki yüzlülüklerini hemen ortaya koyarlar. Çünkü aşkın yaşı, mantığı, ölçüsü, biçisi, kalıbı yoktur. Bu sınırlamaları koyarsanız, aşkta var olan sonsuzluğu yoketmiş olursunuz.

Kimi çoğunluk insanlardaki bu iki yüzlülük, örtük bir biçimde burada başlamaktadır. Hem ’’ Gönül yaşlanmaz’’ derler, hem de yaşlanmayan gönül yolcularına kota uygulayarak duvar örmeye çalışırlar.

Genelde pembe düşlerle başlayan gökmavi sevdalar olabileceği gibi, eflatun düşlerle başlayan lacivert aşklar da olabilir. Psikoloji bilimi buna nasıl tanım koyarsa koysun, yaşlılık aşkı yadsınamaz bir gerçektir.

Kişi içinde yaşattığı çocukluğundan güç alarak yaşar. Önemli olan o çocuğun yaşlandırılmamasıdır. Çevremize baktığımızda içindeki çocukluğunu yaşlandıran gençlerle, o çocuğu diri tutma çabasında olan nice yaşlılar görmekte gecikmeyiz.

Bu nedenledir ki aşkın yaşı yoktur. İnsan her yaşta aşık olabilir

KÖMEN-Haydar Okur