Can ilk eşik için adımdır
Revan olan sosyal doku ve ayan olan yakınlardır
Sabi ne kadar masumsa, kalbi konuşan nazarsa,muvazeneye ihtiyaçlıdır
En yakınları şefkate boğmadan, sırnaşık yapmadan tedbir-i şayan adımlarla donatmalıdır


Onun dikkati ne kadar canlıdır
Şahit oldukları ne varsa öğrenmek ve tatbik etmek için ilk tasadır
Gülmek ona çok yakışır, ağlatmak için bahane aranmamalıdır, zira yüreği taze fidandır
Fıtratına yabancı olan ne varsa ve lakin çaresiz kalıyorsa,şahit olanlar aldırmıyorsa uyacaktır


Bakir olan en eftal topraktır
Ötenin ülviliği her halinde saklıdır,akletmek ne müthiş fırsattır
Heva ve hevesi terbiye etmek, aklı dahi bu talim içinde zarifleştirmek elbette esastır
Müşkil gelen kuvvet gerekçesi gözetilmeyendir, nefsin red gerekçesi her bakımdan hazırdır


Çocuk yüke alışıp tanımalı
Kendisi için cazip hele gelen yapılmalı ve farkıyla anlatılmalı
Ne kadar ilaç istemese, iğne vurulmaktan çekinde empetiyle kalbe aktarılmalı
Ne kadar cesaret sahibi olduğu ve hatta imrenmeye haiz olduğu nazarlardan okunmalı


Şayet çocuk acile gitmemişse
Figan eden nefeslerin hali onca zaman hiç hikaye edilmemişse
Aç ve susuz kalan canların sızıları yüreklere hissedilmeyip, umursamazlık edilmişse
Çocukta kabahat aranmamalı, çocuğa sahip olan her kimse, nispeten arlanmalı ve hesaplaşmalı


Her çocuk dini tedrisata girmeli
Ruhuna aşina olan musiki ve spordan hakkıyla nasiplenmeli
Muhakkak ki farklı millettlerin dilini öğreneceği gibi bir gayrete haiz olduğunu bilmeli
Asla oyundan mahrum edilmemeli, taasubiyetle, tecessüs hakkında elhak dikkati çekilmeli


Gülmeye hasret bırakılmadan
Eza erdek mahkum kılmadan, heveslerini talan etmeden
Hulusi kalp ile her değerin hakkı verilmeli, süretlere itibar etmesi önlenmeli
Anne ve babalar ilk rehberdir ve en sadık mürebbiyelerdir, şefkatin edebiyle yetiştirilmeli




Mustafa CİLASUN