Korku dolu bekleyişlerimin devam ettiği hastahane koridorlarının,
Verdiği yorgunluk her halimden belliydi.
Sağa sola yalpalanıp durmamdan bitap kalmakla beraber,
Çömelmiştim o soğuk hastahane duvarlarının dibine !
İlaç kokularının işgal ettiği odalar da;
Yaşamak bir kez daha anlam kazanıyor olmalıydı.
Her an yeni bir vaka ile karşılaşan doktorların soğuk kanlılığı,
Benim daha iyi anlamamı sağlıyordu;seçtikleri meslek zordu !
Ben hiç sevmemiştim çocukluğumdan bu yana doktorları da o acı şurupların kokusunu da..

Zamanın ilerlemediğini görmek,ölümün her saniye nefes alıp verişlerimiz de saklandığını belirtiyordu..

Doktorların o telaşı yeni bir can kurtarma yanında yaşama dair attıkları,
Birer çabadan öte,mesleklerinin vermiş olduğu koşuşturmalar dı !
Uzun bir bekleyiş ardından hemşirenin beni çağırmasıyla irkilirken,
Ölüm haberini alacağım aklımdan geçmiyordu !
falan,filan kişinin neyi oluyorsunuz gibi sorular yöneltirken,
Kendimde olmadığım için evet-hayır anlamında başımı sallamakla yetiniyordum..
Evet,kaybetmiştim aklımı..Yeni bir kriz değildi bu !
Bilmem kaçıncı pay-pas,anjio ameliyatı geçirmişti..

Morgun kapısında beklerken bir şey dank ediyordu kafama !
Parası olana yaşamak bir lüks iken parası olmayana ölüm her zaman ilk sıradaydı.
Cesetler arasında aklımı teşhis ederken;
Yaşamak çoğu kez ölmekten ağır gelen kalbime artık hafif geliyordu !
Yaşamla ölüm arasında ki çizgiyi merak ederken,
Bir soluğun değerini bile nefesimi tutmakta buluyordum..

Yaşamak hiç bu kadar ucuz olmamıştı !

ELif Genç