ÇİÇEK KOKULU ÖĞRETMENLERİMİZ...

Çiçek kokulu öğretmenlerim. Hangimiz izlerinizi taşımıyoruz ki ... dokunuşlarınız... sevince dönüştürdüğünüz gözyaşlarımız.. sizlerden saklayabildiğimiz sadece buruşuk mendilimiz, yüzümüzden tüm hayat hikayemizi okuyan öğretmenlerimiz. Gazlambası ve mum ışıklarında eksik kalan ödevlerimiz... Koşarak kapınıza gelen annelerimiz...Hüzünlü günlerimizde, yalnızlığın çekilmez anlarında, utancımızı gizleyemediğimiz o gelişme dönemlerimizde gözünüzden kaçmayan taşkınlıklarımızda, nasıl da baş ettiniz. Bu yüce mesleğe nasılda göğüs gerdiniz. Ayak izlerinizi sürdüğümüz zamanlarınzda gelişirken; o tomurcuk halimizle. İç içe geçmiş zamanların darlığında farkedilmenin gururunu bizlere yaşatan değerli öğretmenlerimiz; Ülkenin her bir bölgesine savruldu ışığınızda mesleği devralanlar. Yeniden yeniden yeşerip çoğaldılar.

Ankara"da öğretmenlere yapılan uygulamadan bir kez daha utandım. öğretmenlerden ne alıp veremedik leri açıklansa... Doğal taleplerin anlaşılmaz kıtlığı ne zaman sona erecek ? Bizler de bu ülkenin yönetimine güven duygumuzu sürdürmüş olsak fena mı olur ? Öğretmenler gününde ekranları başında konuşunca mangalda kül bırakılmıyor. Ankara"da en doğal hakları için bir araya gelmiş öğretmenlerimin önünde eğiliyorum. Geleceği inşa etmenin koşullarını zorlamak önemli ve onurlu bir mücadele tabiki.. Umarım bu ülkede var olmak için sürekli kaçınılmaz bir savaş kısır döngüsünden kurtuluruz bir gün. Karar vericilerin kulaklarının sağırlığının iyileşmesine bağlı tabiki ... Nedir bu ülkenin mesleğine sevdalı öğretmenlerinden alıp veremedikleri ?

Öğretmenin yaşam koşullarını gittikçe yerler altına alıp, baskıcı bir yaklaşımlada karşında durmak nasıl bir olay ? anlamak mümkün değil.. Bırakalım geleceği , gözümüzün önünü görememek demek. Eğitimin önündeki engellerin aşılması ve çocuklarımızın gelecele ilgili düşlerine saldırmak demek, öğretmene yapılan haksız uygulamalar sınırları aşmıştır.
Umutla geleceğe yürümek istiyor bu ülke. Siz ne dersiniz ?