Fas seyahatimizin son günü.
Biraz DH (dirhem) kaldı. Arkadaşımla birlikte kalan iki saatimizde
bunu harcamaya karar verdik. Çünkü Türkiye’de bir şey yapamayız.
Otelden çıktık ki köşede bir Arap Faslı.
Yarım yamalak İngilizcesiyle bize bir şeyler anlatmaya çalışıyor.
Yarım İngilizcemle bizi bir dükkana götürmek istediğini çözdüm.
Önce ’hayır’ dedik, ancak peşimizi bırakmadı.
Sonra düşündük ’ha orası, ha burası ne fark eder ki, dediği yere gidelim de sevinsin bari garibim’..
O önde, biz arkasında başladık yürümeye.
Bir ara arkasını döndü elinde bizim 20 YTL.
Bunun kaç DH yaptığını öğrenmek istiyor.
Alelacele bir hesapla “120 DH” dedim.
Adamcağız sevindi, parayı uzun elbisesinin bir yerlerine sakladı.
Dediği dükkana gittik, sözde kalan DH leri bitireceğiz ya,
şunu da alalım, bunu da alalım derken yetmedi elimizdeki DH.
Üzerini bozuk dolar ve EU ile tamamladık.
Tam geri dönmeye kararlıyız ki bizim arkadaş elini açarak bize uzatmış
’bahşiş please’
Haydaaa :) Şimdi ne yapacağız ?
Üzerimizde ne DH kaldı, ne de bozuk dolar ve EU.
’No Mony’ diyoruz, ama arkadaş ısrarlı, alacak emeğinin karşılığını.
Belki kenara, köşeye bir şeyler düşmüştür düşüncesiyle açtık çantalarımızı
karıştırmaya başladık. Haksız da çıkmadık, 1.000.000 TL kalmış bir yerlerde.
Faslı dostumuzun eline sıkıştırdık. Adamcağız bakınca oldukça şaşırdı.
Önce anlamadık şaşkınlığının nedenini.
Giderken bize gösterdiği 20 YTL yi çıkardı, bir 1.000.000 TL ye, bir 20 YTL ye bakıyor.
Tabi ki gördüğü birinde bir sıfır, diğerinde altı sıfır.
Bizden öğrendi ya 20 YTL yaklaşık yüz küsur DH yapıyor,
1.000.000 un kaç DH yapacağını hesaplamakta. Hesap tamamlanınca
gözleri daha da açıldı. Önümüze gelip bir elini göğsüne koyup, iki büklüm eğildi.
’Şükran, şükran’ diye bağırarak. Arkadaşıma dedim:
“Haydi çabuk gidelim ve bir daha da otelden çıkmayalım gidinceye dek”.
“Olur ya bize 20 YTL yi sorduğu gibi, başka birine de 1.000.000 TL nin
ne kadar dirhem yapacağını sorup öğrenirse, bize ne yapacağı belli olmaz.

Nesrin İNANKUL