Ey gönül, İnsanlar ikiye ayrılır;
1-Aşktan konuşanlar, 2-Aşktan bihaber olanlar.
Aşktan konuşanlar ikiye ayrılır;
1-Aşktan bihaber aşkı konuşanlar, 2-Aşkı yaşayanlar.
Aşkı yaşayanlar ikiye ayrılır;
1-Aşktan beslenenler, 2-Aşkta kaybolanlar.
Aşkta kaybolanlarda ikiye ayrılır;
1-Konuşan aşıklar (GÖNLÜN DİLİ),
2- Susan Aşıklar (DİLSİZ GÖNÜLLER).
Dostlar, sakın ola DİLSİZ GÖNÜLLE, GÖNLÜN DİLİ olanı ayrı görmeyin! Onlar BİRdirler...

Ey sevgili; Anne kucağındaki bebek gibi varlığından beslendik, büyüdük. Artık varlığından gelen çocuk gıdası yetmez oldu. Şimdi, önceki halimiz olan yok’luğumuza bir kapı açalım da YOKLUĞUNDAN beslenelim. YOK’un gıdası bizi iyice yaksın YOK olalım da AŞKı YOK olarak yaşayalım.

Ey gönül, bilene kitap ne hacet. Ortada duranı görebilseydik eğer, herşeyi kağıda yazıp da önümüze oku diye koyarlar mıydı? Kendimizi görebilseydik eğer aynaya ne lüzüm kalırdı? Demek ki bilemedik ve göremedik. Ayna da HAK, Kitap da HAK…

Ey dost, su meylettiği yöne akar, duvar meylettiği yerden çöker... İnsanın Meyli de Kalbindeki Matlubunadır, ne yaparsa yapsın secdesi de hep onadır, gayrısı riyadır…

Almuti