Çok mu suçsuzuz biz ? Hayır anlamıyorum ki neden göğüs gerer insan hayata . Ama öylesine değil , sırf inat olsun diye .
Yenilemez miyiz ? Öyle bir hayat ki bu , çok basit sanmışız yenebilir miyiz ?
Bir sürü soru işareti varken aklımda bugün yeniden cevap aramak istedim bunlara . Ama tek başına bir insan en doğru cevaba ne kadar yaklaşabilir ki ?
Sorum şuydu , o kafamda kurgulayarak cevap armaya çalıştığım " Neden hayat bu kadar zor?"
Ya da yaşamayı bilmiyorum ben adam gibi . Bilinen tek şey dünyanın hala döndüğü .
Halbuki korktuğumu bile söyleyememişken ilk defa anneme , haykırasım geliyor Neden ?
Bu zamana kadar hep iyi sanmıştım kendimi , kusursuz . Oysa ki aynanın diğer yüzü öyle acı verici ki . Korkağın tekiymişim anladım . Her şeye kafa tutan ben , Tebrikler be hayat yenildim sana .
Saldım kendimi , derstir odur budur . Büyümeyi ne çok isterdim ben ...
Şimdi pişmanlığını taşıyorum . Aklıma şu geliyor bi yandan " Daha da büyüdüğünde her şey yoluna girer omuzlarındaki yük hafifler " .
Kimi kandırıyorum ki . Biliyorum , çevreme baktığımda evine ekmek götürebilmek için sabahtan akşama kadar çalışan insanları görebiliyorum . Saatlerin yorgun düştüğü anda bile ter kokularını alabiliyorum , buradalar .
Aynı dünyadayız . Ve hep aynı masallar . Anneme küçükken her neden korktuysam elinden tutup " Anne, korkuyorum ! diyebilirdim ...
Saçma , şimdi yine elini uzat anne söyle bana bu dünyada , bu koca dünyada neden hayat bu kadar sıkıcı ve zor ? diyemem , söyleyemem .
Şimdi bunları söyleyecek kadar sıkıntım yok yüküm yok omuzlarımda ama korkuyorum . Çünkü olacak . Rabbim sonumu vermedikçe avuçlarıma yükseltmedikçe ruhumu arşa hep korkusuyla yaşayacağım bir hayatım olsun istemiyorum . Peki ya derslerim ? Ben çok çalışkandım . Öyle değilim artık . Lise zor derlerdi de alay ederdim . Çalışana kolay , derdim . Şimdi hak vermiyor da değilim . Şimdi elinden tutup yaşamaya bile korkuyorum diyeceğim kişinin , annemin suratını öyle mutsuz görmek bundan kötü ne olabilir ki ? Ama diyebilir miyim şimdi ? Söz , derslerimle olduğundan fazla ilgileneceğim . Utanıyorum kendimden . Öyle güzel ve yaşanası bir hayatım ve ailem varmış ki benim . Mutluluğu başka yerde aramak kãr etmiyor . Körmüşüm , görememişim . Vakit varken hala, nefes alıyorken ben ve yüzü güldükçe ailemin Kim kime kafa tutuyormuş göreceğiz HAYAT ! ..