HANİ YA BİR SÖZ VARDIR :
” HAYAT-MEMAT MES’ELESİ’dir ! .” Denilir ya.
Hayat: malûm HAYAT, Memat: o da ÖLÜM !.
” ÖLÜM-KALIM MES’ELESİ’dir.! .” kabilinden..
Hah işte o söze uygun bir hikâyedir bu şiirim.
——————————————
Adamcağızın birinin iki tane oğlu varmış,
Birinin adı HAYATÎ ötekinin MEMATÎ’ymiş..
Hayatî ‘si okumuş ta Üsküdar’a Kadı olmuş;
Mematî de Hükûmet’te yetkili bir memur olmuş…
Komşulardan birinin de akıllı bir oğlu varmış…
O da bir hayli okumuş..Galata’ya Kadı olmuş…
Bunun adı, SEBATÎ’ ymiş..Durmadan şiir yazarmış…
Şiirlerini de PESTÎ mahlasıyla yazar imiş…
Üsküdar’ın Kadılığı,Galata’ya bağlı imiş…
Bir konuda,karışıkça,zorca bir mes’ele olmuş;
Kadı HAYATÎ konuyu,Kadı MEMATÎ’ye sormuş…
HAYATÎ’nin yazısını MEMATÎ alıp-okumuş…
Bir icazet almak için sorulan mes’ele şuymuş:
(İt Posti’yle,Domuz Postu’ndan deri yapılır mıymış? ..)
Deri yapılması için, post önce tabaklanırmış..
(Tabaklanınca acaba,Postlar temiz olur muymuş? .)
SEBATÎ,bu kinayeli sorudan hayli alınmış! ..
Kendisine İT ve DOMUZ denildiğini anlamış…
SEBATÎ çok ta üzülmüş..Kinayeden hoşlanmamış..
Hayli düşündükten sonra,bir cevap kaleme almış:
” HAYATÎ de MEMATÎ de murdar olur! . ” diye yazmış..
” Ölü ya da diri olsun,onlar için farketmez ” miş..
Ve böylece ikisini bi kalemde MURDAR! . etmiş! ..
————————————————
-ERDEK-05.02.2004
xx
Eskilerin,büyük ustaların sataşmaları da,kinayeleri
ve uslûpları da heryönüyle muhteşem oluyor..
Şöyle düşününce,şimdilerde? ? ? ? ? ? ? …