Ya kendimi?
Ya kendimi öldüreceğim, yada seni! dedi kadın. Çıkmaz sokağın ve mutsuzluğun her gün öldüren yanına katlanamayan o bakışlar son derece ciddiydi, adam ürkmüştü bakışları çekimser korkak bir avın donuk bakışlarıydı.O güne dek mutlu gibi görünüp sadece uyum sağlamış ve gıkı çıkmamıştı.Keşke ayrılırım yada giderim olsaydı kadının son sözü.
Adam o ana kadar idare ettiğini düşünüyordu hiç çuvallamadan, şimdi ise hasta bakışların mutsuzluğuna bakıyordu, sinmiş ve eriyip bir kavanozun içinde kaybolmuştu adeta.Kadın ağlamıyordu keşke ağlasaydı ve bağırsaydı eskisi gibi, donuk bakışları keskin ve korkusuzdu
. -Neden? diye sordu;
-Kurtulmak için, senden ve kendimden!
Adam verdiği bu karmaşık bencil tek taraflı mutluluğun zindanına atılmış kadına bakıp özür dilemek istese bile o bakışlar vahşi bir hayvanın avına çevrilmiş adi bakışlardı, ve öldürmek isteyen hayvanın acımasız ve soğuk tavrından ürkmüştü.
Adam mutluydu nede olsa evde çocuklarına bakan evi çeviren bir kadın vardı, ayrıca dışarda yaşadığı ayrı bir dünyası, sevdadan ve heyecandan eksik kalmayan tarafı hayatı başkalaştıran arada kaçamakları, içki içtiği ve gezdiği arkadaşları.Kadının yaşadığı yalnızlığı ve mutsuzluğu o ana kadar düşünmemiş olması ve bunun farkında olmaması ölümle sonuçlanmış ve birini öldürmüştü muhtemelen. Kadın karşısında duruyor sadece nefret ve intikam duygusuyla ona bakıyordu...Aslında bir ölüydü ve;konuşuyor ve şunları söylüyordu; -Ya kendimi öldürece< ğim, ya da seni!