Ne söylesem


Nazarı
kalbi olanı
fark edip kal etsem


Ruhunun
hicran damlalarını
hiç usanmadan dinlesem


Zafiyetlerin
mahcubiyetiyle gözyaşlarımı
silsem, ah edip umut beslesem


Acı
haber
tez ulaşır
Yüreği titretir,
izanın bizarlığı başlar


Nefesi
biten kim varsa,
fani olan ten sessizliğe
bakınsa hal sızlar


Kul
tefekküre açtır,
fikre muhtaçtır,
muhabbet hakikattır,
sabır edebi taçtır


Ne
vakit sussam
Halin melalini
aralayıp, ibretle baksam


Farkettiğim
kim varsa, hangi
umudun hazzıyla yakarmışsa


Kanaat etmeyi
bilen bir muratsa, içim sızlar,
nedametim artar, nefsim konuysa


Mevta
ne kadar sessiz
Üç parşa kefenin
içinde sanki kimsesiz


Temaşa eden
kim varsa kefil olmaktan
imtina eden nedensiz


Ruh
nasıl mahzun,
irade şimdi mahkum,
akletmeyen kim varsa acı sahipsiz


Sela verildi,
ismi zikredildi
Şerefeden artık okunmayan
mahzun ezanlar gibiydi


Kul için şevk,
nefse amede kılınan sefillikti,
ibreti evet,adeta ölüydü


Kim
fikredip
düşünmeliydi,
cehdedip aşkına bürünmeli,
sevdasıyla göçmeliydi


İçim burkuluyor nedense
Onca
kalabalık var ve fakat
kimbilir hangi mevsimde


Mavera nedir,
iman neden taklide mahsup
edilir, keyfiyet hala bir seçimse


Ey gönül
artık susmalısın,
sende olmayanı başka
sinede aramamalısın dedimse


Naaş
toprapa gömüldü
Kıraat eden hocalar nasılda
yarışın efsununa büründü


Ne okundu,
hangi ayet anlaşıldı,
sahipsizlerin sahibi zaten belliydi


Neden
nefes bitmeden
hakkıyla teslim olmak
geçikendi, şimdi kim aciz biriydi




Mustafa CİLASUN