...

Hafif hafif kar başlıyor. Tefekkür zamanı. Kar tanelerindeki çeşitlilik ve kusursuzluğu, o mimarlık harikasi altıgen şekilleri fotoğraflarda görmüşsünüzdür. Her bir kar tanesi, yarattığı her şeyi en güzel yapan Allah’ın benzersiz sanatını bize gösteriyor. Dahası Allah detay sanatını, çıplak gözle göremediğimiz ve hemen eriyen kar tanelerinde beğenimize sunuyor.

Kar tanelerinin her biri aniden o muazzam görünümleriyle yağmaya başlasa diye düşünüyorum. O nefes kesen görünümleriyle gökyüzünden milyonlarca altıgen yağsa... Görenlerin aklının ihtiyarı kalkar, Hz. Musa’nın yılana dönüşen asasını gören büyücüler gibi secdeye kapanırlardı muhtemelen. Allah kar tanelerini sebep kılıp, bakanlarla görebilenler arasındaki ayırımı vurguluyor adeta. Bediüzzaman’ın tefekkürü geliyor aklıma:

"Meleklerin bir kısmı küçücük olarak yağmur ve kar katrelerine binip san’at ve rahmet-i İlâhiyeyi kendi dilleriyle alkışlıyorlar."

Kar artınca eve dönüyorum.

...

Kararmaya ilk başladığı zaman, gece... Yatağıma uzanıyorum. Ölüm gibi bir uykudan sonra bir daha hiç uyanamayabilirim. Uyumadan önceki zaman, bağışlanma dilediğim son anlar olabilir. Ölüm her an gelebilir, insan onu her an tadabilir. Peki tatmaya hazır mıyım?.. İçtenlikle Rabb’ime yönelip, bağışlanma diliyor; tevbe ediyorum. Umut ederim Allah, yeni bir ecir fırsatı olarak değerlendirmem için yarın da uyandırır.

“Allah’ım, Seni hiç unutturma; uyanıkken de unutturma, rüyamda da unutturma. Ölüm geldiği ve Sana döndürüldüğüm zaman, "Rabb’im, beni dünyaya geri çevir" diyenlerle kılma Allah’ım. Ölümle birlikte gerçekleri gördüğümde, yapmadığım için pişmanlık duyacağım her şeyi yaşarken yapmayı, yaptığım için ahirette pişmanlık duyacağım şeyleri de yaşarken yapmamayı bana ilham et…”



Fuat Türker, Edebistan