Uykusuzlukla savaştığım karanlık bir gecenin sonunda, yine sol yanımdaki o sızıyla merhaba diyorum yeni bir güne.

Her zamankinden daha ıssız bu gün. Şehir her zamankinden daha ayaz. Aralıyorum perdeyi korkarak, yüreğimin karasına inat, gördüğüm her yer bembeyaz. Davetsiz bir misafir gibi, sahipsiz bir hüzün çöküyor yüreğimin orta yerine sebepsiz.

Oysa benim bildiğim siyahtır hüznün rengi. Fısıldıyorum yüreğime; “beyaz murattır” diyorum. Oralı bile olmuyor. Asmış bir kere yüzünü, huysuz bir çocuk gibi. Beyaz ordular tarafından rehin alınmış sanki. Nasıl fırtına, nasıl tipi, nasıl anafor ve nasıl çaresiz…

Çıldırırdınız bilseniz…

İstemeye istemeye doğruluyorum yataktan. Dilimde dünden kalan yetim bir türkü:

Ervah-ı ezelde, levh-i kalemde
Bu benim bahtımı kara yazmışlar
Bilirim güldürmez devr-i alemde
Bir günümü yüz bin zara yazmışlar…

Her kelimesi bir kitaplık hazine olan dizeleri, mırıldanmıyor adeta gönül imbiğimden süzüp yudum yudum içiyorum. Ve her damlada kendimden geçiyorum. Bin selam gönderiyorum Sümmani Baba’ya… Ve bin rahmet..

Dem bu dem…

Neden sonra kendime geliyorum…

Yüzüme çarptığım su değil ateş sanki. Yüzümü yıkamıyorum, yakıyorum adeta. Çizgilerle bezenmiş aynada gördüğüm yüzüm. Her çizgisinde hatıralar var, her noktasında hüzün. Her çizgi bin menzil, her çizgi bir yol. Yürüyen insanlar görüyorum kol kol. Her biri bana benziyor üstelik.

Aman Yarabbi!..

Bir “ben” fazla gelirken bana, bunca “ben” ile nasıl baş ederim diye geçiyorum içimden. Ürperiyorum, dumanlanıyor kirpiklerim.

Ve yüreğimin çeperlerinden yankılanıyor tok bir ses:

- Aynaya değil, yüreğine b/ak!..

İrkiliyorum, ürküyorum, ters lale gibi büküyorum boynumu…

Ve
Yüreğime
B/akınca gördüğüm
Yüreğime
K/attığın kördüğüm

Ve bir damla su…
Ve bir damla ateş…

Sümmâni Baba yetişiyor imdadıma…

Olaydı dünyada ikbalim yaver
El etsem sevdiğim acep kim ever
Bilmem tecelli mi yoksa ki kader
Beni bir vefasız yare yazmışlar …

Doğrulup yeniden bakıyorum aynaya. Öyle bir ben ki gördüğüm, baştan aşağı sen.

Gülümsüyorum ve fısıldıyorum yüreğine…

Dünya ahret b/acımsın…

Yüreğimin yarasına merhem diye sürüyorum yine yetim dizeleri…

Yazanlar Leyla’nın mecnun kitabın
Şu gönlümü bir kenara yazmışlar..

Elhamdûlillah!..

Yüreğime bu ateşi düşürene..

Elhamdûlillah!..

Yüreğimde ki bu nehri taşırana…