Yağmur sonrasıydı sahilde.
Uzunca yürü dü,ayakları sularda.Yaz yağmuruydu.bütün gece yağmıştı.
Güneş ışıklarını göndermeye başlamış tı.Bülbüller serenat’a geçmiş.Seherin güzelliğinde
Çiçek kokuları toprak kokusuna karışmış. Yeni bir gün başlıyordu.
Yine umudunu yitirenlere. Sevdiğini kaybedenlere,
Belki yeni sevgililere.
Birkaç saat sonra dolar burası mutlu insanlarla.
Denize girenler kumda dinlenenler le.
Daldı gözleri denizin derinliklerine,Bir kaç damla yaş aktı yanaklarından süzüldü.
Savruldu saçları rüzgar da.N e çok sevmişti.Ve çok kısa sürmüştü.
Hala bakışları gözlerinden gitmiyordu. Ya gülüşü,sanki Güller açmıştı gülümseyişinde.
Çok olmamıştı onu göreli.
Gün batımında sahilde kitap okuyor du.Biri gelmişti yanına.
Merhaba inşallah rahatsız etmedim demiş şezlonga uzanıp getirdiği kitaba dalmıştı bile.
Uzun boyu atletik vücudu beyaz tişort un içinde bir başkaydı.
Gün geceye dönene kadar okumuş.
Sonra iyi akşamlar deyip gitmişti.
Gitmişti de yanında gönlünü götürmüştü.
Geçen güler içinde birkaç kez daha karşılaşmışlar.Sade ce merhaba’y dı sözleri.
Buda yetiyor du.Yürek yangına sarmıştı her yanı alev alev di
kimsenin bilmediği anlamadı ğı,bir sevgi taşıyordu.gönlünde.
bir gün yine gelmişti sahile ama yalnız değil di.Yanın da biri vardı.El ele gelip oturdular.
Bakışları başkaydı yüzündeki gülücükler,göz gözeydi yanındaki güzelle
Görmemişti bile ne merhaba vardı nede yanan yüreği görmemişti.
İşte bitmişti zaten başlamamıştı bile.
Yürüdü yürüdü ayakları sularda kumlara iz bırak tı.Yaş vardı gözlerinde güneş gülümserken tepesinde.
Vaz geç gönül vaz geç
Senin ki sevda değil
Diyordu dudaklarındaki ses

AYŞE KARAN